พรีม...
"นายพูดอะไรน่ะ เอ่อไม่ใช่นะคะนิวตั้นเป็นเพื่อนพรีมที่คณะค่ะ" เธอรีบแก้ตัวทันทีเพราะสายตาของแต่ละคนกำลังจ้องจับผิดก่อนที่สายตาของเธอจะมองไปยังคนป่วยที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขากำลังหลับอยู่ ดีแล้วล่ะเธอไม่อยากมาตอนที่เขารู้สึกตัวเท่าไหร่เธอไม่อยากเจอสายตาเย็นชาแบบนั้น
"แล้วจากัวร์เป็นยังไงบ้างคะอาเรน"
"จู่ๆ ก็ปวดหัวอย่างรุนแรงอาก็เลยพามาโรงพยาบาล"
"ตอนนี้อาการดีขึ้นหรือยังคะ"
"อยากรู้ก็เดินไปดูเองสิจะถามทำไมเยอะแยะ" พี่แสนรักพูดติดรำคาญทำให้เธอต้องเดินมาหาจากัวร์ที่เตียงเขากำลังหลับ เธอมองใบหน้าที่คุ้นเคยที่เธอไม่ได้เจอนานหลายอาทิตย์เขายังเหมือนเดิมยกเว้นความรู้สึกของเขาที่มันไม่เหมือนเดิม เธอเอื้อมมือดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้เขาเพราะตอนนี้มันเย็นด้วยเครื่องปรับอากาศเธอกลัวว่าเขาจะหนาวเดี๋ยวจะเป็นไข้อีก
"หายไวๆ นะจากัวร์" เธอพูดเบาๆ ก่อนจะจูบลงไปที่แก้มของเขาช้าๆ หนึ่งทีแม้ใจจริงเธอ
