จากัวร์....
"เมื่อไหร่จะขึ้นมานอน" ผมนอนอยู่บนเตียงแล้วผมถามคนที่ยังยืนอยู่ตรงที่เดิม พรีมยืนอยู่ตรงปลายเตียงมาจะสิบนาทีแล้วยังไม่ยอมขึ้นเตียงมานอนสักที
"นายนอนด้วยฉันนอนไม่หลับหรอก"
"ทำเหมือนไม่เคยนอนด้วยกันงั้นน่ะ"
"ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันไง"
"ต่างตรงไหนฉันก็เป็นคนเดิม"
"ร่างกายน่ะใช่แต่หัวใจของนายมันไม่เหมือนเดิมแล้วไง"
"ตอนนี้อาจจะยังไม่เหมือนเดิมแต่ฉันจะพยายามทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้และเธอต้องช่วย"
"ฉันไม่มีเวลาช่วยนายหรอกนะเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็ต้องไปเรียนต่อแล้ว" พอเธอพูดว่าเธอจะไปใจของผมมันก็รู้สึกหน่วงๆ
"ถ้าเธอไปเธอจะกลับมาเมื่อไหร่" ที่ผมถามเพราะผมคิดว่าเมื่อเธอกลับมาผมอาจจะจำเธอได้แล้วก็ได้
"อาจจะอยู่ที่นั่นเลยเรียนจบก็ทำงานที่นั่น"
"แล้วเธอไม่คิดถึงฉัน?? "
"ถึงตอนนั้นฉันคงเลิกคิดถึงนายได้แล้วล่ะ" ผมไม่ชอบเลยที่เธอพูดว่าเธอจะเลิกคิดถึงผมผมไม่อยากให้มัน
