จากัวร์..
ตอนนี้ผมกับพรีมเรานอนกอดกันอยู่บนเตียงนอนในห้องนอนของเธอ พรีมกอดผมและร้องไห้ด้วยความดีใจเธอบอกว่าเธอดีใจที่ผมกลับมาจำเธอได้แล้ว ซึ่งผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"ฉันจำได้ว่าตัวเองวิ่งเข้าไปกอดเธอเพราะเห็นว่ามีคนกำลังจะยิงเธอหลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอะไรอีกเลย"
"เพราะนายเอาตัวเข้าบังฉันคนที่โดนยิงก็เลยเป็นนาย ฮึก ฮึก แล้วนายก็จำใครไม่ได้"
"รวมถึงเธอด้วยใช่ไหม" พรีมพยักหน้าทั้งน้ำตาผมเอามือเช็ดน้ำตาให้คนรักอย่างแผ่วเบาแล้วขอให้พรีมเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ที่ผมฟื้น จนถึงตอนนี้ เมื่อผมได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างจากพรีมผมก็รู้สึกผิด ผมลืมเธอไปได้ยังไงกัน แต่นั่นมันไม่เท่ากับว่าผมบอกเลิกกับเธอพูดจาทำร้ายจิตใจเธอแล้วไปคบกับโนล่า พรีมคงเจ็บปวดและเสียใจมาก แต่ผมก็ดีใจที่เธอยังไม่ไปไหนเธอยังอยู่ตรงนี้ตรงที่เดิมกับผม และที่ผมอยากจะขอบคุณตัวเองก็คือไม่ว่าผมจะจำเธอได้หรือไม่ได้
