“กลับไปก่อนได้มั้ย”
พิมพ์อัปสรนึกว่าเขาไล่ ก็เลยจะเดินออกจากห้อง
"เดี๋ยวพริ้ม...จะไปไหน?"
"ก็เมื่อกี้ไล่?" หันกลับมาถามเขา
"ไม่ได้ไล่เรา"
"อ่อ..." ลากเสียงคางยานแล้วชำเลืองมองอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล
ปราณปริยาหน้าตึงขึ้นมาทันที มองน้องชายที่ตัวเองรักกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ตาขวาง
"แกไล่พี่เหรอตาปาล นี่แกเห็นผู้หญิงคนนี้ดีกว่าฉันที่เป็นพี่สาวแท้ๆ ที่ป้อนข้าวป้อนน้ำแกมาตั้งแต่เด็กเหรอ อ่อ...ใช่สิ ตอนนี้แกโตแล้วนี่ เรียนจบแล้วนี่ ทำงานหาเงินใช้เองได้แล้ว จะมาสนใจอะไรกับพี่สาวอย่างฉันที่เอาแต่บ่นเอาแต่ว่าเพราะอยากให้น้องชายได้ดี"
ดู...ดูมันทำกับเธอ ไม่สมกับที่เธอป้อนข้าวป้อนน้ำ
"ผมปวดหัว วันนี้พี่กลับไปก่อนแล้วกัน มีเรื่องอะไรเอาไว้คุยวันหลัง"
“วันหลังน่ะวันไหน วันๆ แกเอาแต่หลบหน้าพี่ บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ เมื่อไหร่เราจะได้คุยกันตาปาล พี่ยอมแกทุกอย่างแต่แกก็รั้นจะเอานั่นเอานี่เพิ่ม แกไม่อยา
