“ให้พี่ช่วยอะไรดี”
อาชวินที่ถูกเพื่อนทั้งสามขับไล่ไสส่งให้มาเป็นผู้ช่วยเชฟเฉพาะกิจถามพิมพ์อัปสรที่กำลังสาละวินอยู่กับข้าวของบนโต๊ะ ก็จริงที่คอนโดนี้ไม่ใช่ของเขา แต่เขามั่นใจเกินร้อยว่าตัวเองเข้ามาใช้งานครัวนี้บ่อยกว่าคนที่เป็นเจ้าของ สามารถบอกได้ในทันทีว่าอะไรเก็บไว้ตรงไหน
“พี่อาชว์ช่วยพริ้มล้างผักก็พอแล้วค่ะ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวพริ้มจัดการต่อเอง”
ก็เกรงใจเขาแหละ เพื่อนเล่นสนุกแต่ตัวเองต้องมาช่วยเธอทำอาหาร อาชวินเองก็น่าจะเข้าใจถึงได้พูดออกมาราวกับรู้ความคิดของเธอ
“ไม่ต้องเกรงใจนะ ถึงน้องพริ้มไม่อยากให้พี่ช่วย ไอ้พวกนั้นก็ไล่พี่มาช่วยอยู่ดี จะให้พี่ทำอะไรก็บอกมาได้เลย” พูดจบก็ยื่นมือไปหยิบผ้ากันเปื้อนที่แขวนไว้มาสวมใส่ มันเป็นธรรมชาติจนคนมองยิ้มตาม
“งั้นพริ้มไม่เกรงใจนะคะ” พิมพ์อัปสรยิ้มสดใส เชฟหลักในครั้งนี้อาจจะไม่ใช่เธอ ดูทรงแล้วอาชวินน่าจะทำอาหารเก่งกว่าเธอ “พี่ปาลบอกว่าพี่อาชว์ทำ
