หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
“พริ้มบอกแล้วไงว่าไม่กิน ไม่ต้องซื้อมาเผื่อพี่ปาลก็ยังจะซื้อมาอีก แล้วซื้อมาทำไมตั้งเยอะแยะคะ แค่ถุงเดี๋ยวก็กินไม่หมด พี่ปาลเองก็ไม่ได้ชอบกินด้วยซ้ำ”
พิมพ์อัปสรบ่นอุบปาลทัตที่เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับถุงบะหมี่กับเกี๊ยวน้ำที่เธอส่งข้อความไปบอกให้เขาแวะซื้อมาให้ตั้งแต่สามชั่วโมงที่แล้ว ซึ่งข้อความของเธอก็เป็นหมันอยู่นาน กระทั่งหนึ่งชั่วโมงที่แล้วปาลทัตส่งข้อความกลับมาถามเธอว่าอยากได้อะไรเพิ่ม
เธอเห็นข้อความของเขาตั้งแต่นาทีแรก แต่ไม่ยอมกดเข้าไปอ่านเพราะยังโกรธเขาอยู่ ปล่อยเวลาผ่านไปถึงยี่สิบนาทีจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความตอบกลับ
PRIM Pimapsorn : พี่ปาลไม่ต้องซื้อมาแล้วค่ะ
PRIM Pimapsorn : พริ้มไม่อยากกินแล้ว
PANTHAT.T : ตอนนี้พี่อยู่ที่ร้านแล้ว
โกหก...แค่ยี่สิบนาทีไม่มีทางที่เขาจะวาร์ปจากทองหล่อมาถึงร้านโกเล้งได้
PRIM Pimapsorn : งั้นพี่ปาลก็สั่งแค่ของตัวเองพ
