“แค่จูบเดียวครับ พี่คิดเราแค่จูบเดียว”
หะ? จูบเดียว...
หมายถึงวันละจูบ?
พิมพ์อัปสรตาโต ใบหน้าแดงซ่าน รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้าและลำคอ ส่งค้อนขวับคนพูดวงใหญ่ อยากจะเถียงว่าไม่แพงได้ไงในเมื่อ ‘แค่จูบเดียว’ ที่ว่ามันคือจูบแรกของเธอ จูบอันบริสุทธิ์ที่ไม่เคยมีริมฝีปากของผู้ชายคนไหนได้ประทับตรา
บอกเลยว่าโคตรแพง
“ว่าไงครับ พอสู้ราคาไหวมั้ย”
พิมพ์อัปสรเงยหน้ามอง สบตาคนถามก่อนตอบ “ไม่ไหวค่ะ พี่ปาลคิดค่าแรงแพงไป พริ้มสู้ไม่ไหว”
พูดจบก็หยิบเอากล่องพัสดุที่อยู่ใกล้มือที่สุดขึ้นมาแพ็ค เรื่องอะไรจะบอกว่าสู้ไหว ถ้าบอกว่าไหวก็เท่ากับว่าจูบของเธอราคาไม่แพงอย่างที่เขาบอกสิ มันคือจูบแรกของเธอเลยนะ จะไม่แพงได้ไง
“ถ้าหนึ่งจูบแลกกับช่วยตลอดไปล่ะ พอจะสู้ไหวมั้ย?”
“...”
พิมพ์อัปสรชะงักมือที่กำลังหยิบกล่องใหม่ เงยหน้ามองสบตาคนพูด อยากรู้ว่า‘ตลอดไป’ ที่เขาพูดมันคืออะไร ใช่ความหมายเดียวกับเธอหรือเปล่า
