“ก็ปิดเทอมแล้วไง” กายสิทธิ์เอ่ยพูดซ้ำอีกรอบ พลางมองสบตาเธอ
“อ้อ... พี่กายอยากรู้ว่าเบอร์รี่สอบติดมหาวิทยาลัยไหนใช่ไหมคะ เบอร์รี่ยังไม่ได้บอกพี่กายนี่นา”
“เรื่องนั้นพี่รู้แล้ว”
“พี่รู้ได้ยังไงคะ”
“พี่เป็นครูนะจำไม่ได้หรือไง แค่เดินไปถามฝ่ายแนะแนวก็รู้ว่าเราน่ะสอบติดที่ไหน คณะอะไร”
“ว้า! พี่กายรู้แล้วหรือคะนี่ แบบนี้ก็ไม่ลุ้นสิคะ”
“ว่าที่คุณหมอคนเก่ง” เขาลูบผมนุ่มสลวยของเธอไปมา ด้วยท่าทีภาคภูมิใจไม่น้อย
“ต่อไปถ้าพี่กายป่วยเบอร์รี่จะจับพี่กายฉีดยาค่ะ”
“ตอนนี้พี่ฉีดยาเบอร์รี่ก่อนได้ไหมครับ” เขาเขยิบเข้าไปหาอีก พลางลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเธอ
“พี่กายหื่นเหรอคะ คิกๆ” ไม่มีความเอียงอายหลงเหลือเลยแม้แต่น้อย แถมประโยคตรง ๆ ของเจ้าหล่อนทำเขาแทบตกโซฟา
“ก็นิดหน่อย” เขาพูดอย่างไว้ตัว ใช่ว่าใครจะได้เห็นขาอ่อนเขาง่าย ๆ มือหนาจับมือน้อยของเธอมาวางที่แก่นกายชายเพื่อให้เธอได้รับรู้ว่าเขารู้สึกเช่นไ
