“เบอร์รี่จะนอนห้องพี่กายจริง แต่จะนอนบนโซฟาโน่น” เธอชี้ไปยังโซฟามุมห้อง
“คิดยังไงถึงจะไปนอนตรงนั้น มันจะปวดหลังมากนะ โซฟาตัวเล็กนิดเดียว”
“เบอร์รี่ไม่นอนเตียงเดียวกับพี่กายหรอก”
“กลัวหรือไง”
“คนอย่างเบอร์รี่นี่นะจะกลัว”
“งั้นจะไปนอนขดตัวอยู่ตรงนั้นทำไม”
“ก็เบอร์รี่” เธออึกอัก
“หรือคิดลามกกับพี่อยู่”
“เบอร์รี่นี่นะจะคิดลามกกับพี่ หลงตัวเองที่สุด ชิ!” เธอย่นจมูกใส่เขา
“จัดข้าวของเถอะ เอาไว้คนละมุมนะ ไม่ใช่ใส่มั่วไปหมด”
“เบอร์รี่รู้แล้ว”
“ก็จัดสิ” เขายืนกอดอกคุมเชิง บัณฑิตาแอบบ่นอุบ แต่ก็ยอมจัดของเข้าตู้ แล้วก็เป็นจริงตามคาด เขาบ่นไม่หยุดปาก เพราะความเป็นระเบียบเรียบร้อยของเขาทำให้เธอต้องรื้อข้าวของออกมาจัดใหม่ และสุดท้ายเขาก็จัดเสื้อผ้าใส่ตู้ให้เธอเอง
“ว้าย! นั่นพี่กายทำอะไร” เขาหยิบกางเกงในของเธอออกมาจากกระเป๋า พร้อมทั้งแกว่งไปมา บัณฑิตากรีดร้อง เขาก็รีบทิ้งมันลงกระเป๋าดังเดิม
