ตอนที่ 57
กำลังใจ
“ชาลีออนร้อนๆคะท่านประธาน”
ถ้วยชาร้อนกลิ่นหอมละมุน ถูกยกเข้ามาเสริ์ฟในห้อง พร้อมรอยยิ้มหวานของ เขมมิกา เลขาสาวที่เดินมาใกล้ หลังจากโอภาสประธานใหญ่ศรีพิพัฒน์กลับไปแล้ว หน้าสวยเอียงคอเล็กน้อยและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เหนื่อยมั้ยคะ?ใข้ขึ้นรึเปล่า”
แม้จะไม่ได้เข้าไปร่วมฟังการพูดคุยเมื่อสักครู่นี้ แต่หลังจาก ม่านฟ้า ไฮโซสาวทายาทอนันต์กรุ๊ปเดินกระทืบเท้าออกไป เธอก็พอจะประเมินสถานการณ์คร่าวออกได้โดยไม่ยากเย็นนะ
และแม้คุณโอภาสจะไม่ได้เอ่ยตำหนิอะไรเธอเลยสักคำ แต่เขมมิกาก็อดที่จะรู้สึกผิดในใจไม่ได้ ทว่าเมื่อมาเห็นหน้าของ วิณณ์ ที่ดูตึงเครียดและเหนื่อยล้า เธอก็พยายามสะบัดความว้าวุ่นฟุ้งซ่านในใจออกให้หมด
เพราะตระหนักได้ว่าเขากดดันหนักกว่าเธอมากนัก
“ไม่เท่าไหร่ครับ”
วิณณ์เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกจอกช้าขึ้นมาจิบช้าๆ รสชาติคราวแรกที่ปลายลิ้นสัมผัสฝาดเฝื่อนยิ่ง
