ตอนที่ 70
ความในใจ
“ถ้าอ่านจนจบ ..คุณวิณณ์จะทราบว่าหนูคิดยังไงมาตั้งนานแล้ว” และจะเข้าใจว่าเธอมองแต่เขา ...มองมาตลอด
“เขมมิกา”
วิณณ์ เรียกชื่อเธอเบาๆรู้สึกขัดเขินเสียเอง เมื่อรถมาจอดยังหน้าบ้านหลังสีขาวสองชั้นของเธอ “ฉันขอโทษอีกครั้งในเวลาที่ผ่านมา ..ที่เคยละเลยความรู้สึกเธอ”
น้ำเสียงเขาอ่อนลง และมองเธอด้วยแววตาละห้อย
“จะขอโทษทำไมคะ? หนูไม่ได้ตำหนิอะไรคุณสักหน่อย หนูเข้าใจค่ะคุณวิณณ์ยุ่งขนาดนั้น จะมีเวลามาสนใจเรียงความยาวเหยียดแบบนั้นของหนูทำไม หนูก็แค่เขียนเพราะอยากจะเล่าตามความรู้สึกในตอนนั้น”
เขมมิกา บอกเขาตามตรงที่ใจตัวเองรู้สึก
“ต่อไปเธอสามารถเล่าและบอกฉันได้ทุกเรื่องเลย”
มือหนาเอื้อมมาจับมือนิ่มและบีบเบาๆอย่างอ้อยอิ่ง ด้วยยังไม่อยากจะลงจากรถ และวันนี้เขาต้องกลับไปค้างที่บ้าน เพราะพรุ่งนี้ต้องบินไปต่างประเทศ
“ค่ะ ..กลับไปพักเถอะดึกแล้ว”
หญิงสาวเตือนเขา เมื่อเห็นว่าเกือบจะเ
