ตอนที่ 78
ขนมหวานของผมNC
กว่าแอสตันมาร์ตินจะมาจอดยังบ้านหลังใหญ่สีขาวในซอยยี่สิบหกก็กินเวลาไปเกือบเที่ยงคืน เขมมิกา เดินตามเขาเข้าบ้านเงียบๆหลังจากนั่งไม่พูดไม่จามาตลอดทาง เมื่อถึงห้องเธอก็รีบอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดนอนซาตินผ้าลื่น ก่อนจะเดินมาล้มตัวนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน
วิณณ์ ออกจากห้องน้ำตามมาหลังจากนั้นไม่นาน เขาอยู่ชุดนอนเรียบร้อย ทว่าผมดกหนานั้นเหมือนจะเปียกชื้นเล็กน้อย จึงใช้ไดร์สเป่าเพื่อให้แห้ง หากเป็นวันปกติเธอจะช่วยเขาเป่าและคอยบีบนวดให้ผ่อนคลาย
“โกรธอะไรฉันรึเปล่า?”
ชายหนุ่มถามเสียงเย็น เมื่อเห็นคนตัวเล็กเอาแต่นอนจ้องเขาอยู่บนเตียง เลยไม่แน่ใจว่าสถานการณ์เมื่อสักครู่จะทำให้หญิงสาวคิดมากแค่ไหน
“เปล่าค่ะ หนูแค่เมื่อย”
เขมมิกา พลิกตัวไปอีกฝั่ง และหลับตาลง ทว่าร่างหนากลับล้มตัวลงนอนข้างๆและดึงร่างเล็กให้มาอยู่ใกล้ๆ คางหนากดยังซอกคอระหง หลับตาและอ้อยอิ่งอยู่ตรงนั้น
“ใครก
