ตอนที่ 37
คนคุ้นเคย
เขมมิกา ตื่นมาในตอนสาย หลังจากนอนสลบไสลไม่ได้สติจนเกือบเก้าโมงเช้า ด้วยแสงแดดยามสายส่องผ่านผ้าม่านหน้าต่างเข้ามาจนเธอต้องปรือตาขึ้น พบว่าตัวเองนอนเปลือยเปล่าภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่ และได้ยินเสียงกุกกักอยู่ด้านนอก คาดว่าวิณณ์น่าจะตื่นและลุกไปนานแล้ว
“นอนต่อก็ได้ ยังไม่ต้องรีบตื่นหรอกวันนี้วันเสาร์”
ร่างหนาเปลือยเปล่าที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันช่วงล่างไว้ มีหยดน้ำเกาะพร่างพราวบนมวลเนื้อแน่นเครียด ทำเอาสองแก้มของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาอีกรอบ
“เก้าโมงกว่าแล้ว”
หญิงสาวขยับกายลุกขึ้นมือกุมผ้าห่มไว้แน่น เพื่อเบี่ยงตัวไปหยิบผ้าขนหนูเตรียมจะเข้าห้องน้ำ แม้วันนี้จะเป็นวันหยุดแต่เธอนัดกับผู้รับเหมาไว้ว่าจะเข้าไปดูบ้าน เพราะวันนี้งานปรับปรุงน่าจะคืบหน้าได้เกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว “หนูต้องเข้าไปที่บ้าน ไปดูงานของผู้รับเหมาหน่อย”
คิ้วหนาของ วิณณ์ เลิกสูงขึ้น
“ฉันให้เชิดดูให้อยู่ ไ
