ตอนที่ 42
มองผมแค่คนเดียว
“เธอไม่หึง ...แต่ฉันหึงนะ!”
วิณณ์บอกเสียงนุ่มทุ้มต่ำ ปลายนิ้วเรียวแข็งกดสัมผัสกลีบปากฉ่ำวาว ใจก็หวาดหวั่นเกรงว่าหากมีคนอื่นที่ไม่ใช่ตนมาสัมผัสขนมหวานก้อนนุ่มนี้ของเขา จะเป็นอย่างไง
คิดแล้วใจก็คุกรุ่นยิ่งกว่าเดิม
“หนูว่าที่เราทำมันไม่ถูกต้อง”
เขมมิกาปรามเบาๆความหวาดหวั่นปรากฎชัดขึ้นในนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวย ด้วยเธอรู้ดีหากยังคงเล้าโลมต่อแบบนื้ เธอเองนั่นแหละจะปล่อยตัวปล่อยใจและทำให้ทุกอย่างถลำลึกแย่ลงไปยิ่งกว่าเดิม
เพราะความปรารถนาส่วนลึกในใจเธอต้องการอยู่แล้ว
“ไม่ถูกต้องยังไง มากกว่านี้เราก็ทำกันมาแล้ว”
มุมปากหยักได้รูปของชายหนุ่มโค้งยิ้มขึ้นเล็กน้อย เขมมิกาจำต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง หลบสายตาคมกริบที่มองอย่างยั่วเย้าของเขา
“แต่เราไม่ควรจะทำมันอีก”
เธอพยายามดันร่างเขาออกห่าง ทว่ามือหนาของวิณณ์สอดเข้าตรึงท้ายทอยเธอไว้ หน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้และกดริมผีปากจู
