“จริงๆ คุณไม่จำเป็นต้องพาแกมาเที่ยวเลยนะคะ”
ปาลินเอ่ยขึ้น เธอเดินกลับมานั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวริมชายหาดพร้อมกับเขา ใต้ร่มไม้ซึ่งแผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา ขณะที่ข้างกายคือเคลเมนต์ที่เพิ่งขึ้นมาจากน้ำ หลังจากยอมลงทะเลเป็นเพื่อนเล่นให้กับเอเดนอยู่พักใหญ่ หลังจากที่เขาพาสองแม่ลูก รวมถึงเบบี๋จับใส่กรงแล้วพาขึ้นเฮลิคอปเตอร์บินตรงมายังคฤหาสน์ไวแอตในเซาส์แฮมป์ตัน ซึ่งปาลินเคยมาที่นี่อยู่หลายครั้งเหมือนกัน
“ทำไมล่ะ ฉันพามาได้ ไม่ได้ลำบากอะไร”
เคลเมนต์ตอบ รับเอาผ้าเช็ดตัวที่หญิงสาวยื่นมาให้เช็ดใบหน้าและเนื้อตัวลวกๆ ก่อนจะโยนไปไว้ข้างหลัง เพียงแป๊บเดียวก็มีคนโผล่มาเก็บข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อยเหมือนเดิม
เขาเอนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ หญิงสาว ทอดสายตามองเอเดนที่กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานๆ บนชายหาดนั้นนอกจากจะมีเจ้าแมวอ้วนสีครีมคอยป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ก็ยังมีบรรดาพี่เลี้ยงและคนดูแลอีกสามคนคอยประกบเด็กชายอยู่
