บทที่ 17
พายุดูแลคนป่วย
พายุรอเวลาออกจากห้องสอบ เขาเดินไปเคลียร์งานที่ค้างไว้กับอาจารย์ก่อนจะหยิบงานกลับมาบ้าน ระหว่างที่ขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัยเขาเห็นร้านคาเฟ่ที่ขนมกับเพื่อนชอบมานั่งจึงรีบตบไฟเลี้ยวไปจอดรถริมฟุตบาทหน้าร้าน เขามองเข้าไปภายในร้านเพื่อดูว่ามีลูกค้าเยอะไหม
เพียงแค่เขาเปิดประตูเข้ามา นักศึกษามากหน้าหลายตาก็หันมามอง เขาเป็นผู้ชายที่ดูนิ่ง ๆ ถ้าไม่พูดจะหล่อมาก เพราะทุกครั้งที่พูดมักจะมีคำด่าออกมาจากปากเสมอ
"พี่พายุวันนี้มาทานเค้กหรือคะ"
"ร้านนี้มีก๋วยเตี๋ยวขายไหมล่ะ"
มันอาจจะฟังดูขบขันแต่สีหน้าของเขาดูจริงจังมาก นอกจากไม่มีรอยยิ้มยังไม่มองหน้านักศึกษาคนนั้นอีก
"เอาเค้กสตรอว์เบอร์รี 1 ชิ้น ช็อกโกแลต 1 ชิ้น อเมริกาโน่เย็นแก้วนึงครับ"
"นั่งรอสักครู่นะคะ"
พายุเดินมายืนมองสวนข้างร้านคาเฟ่ แม้จะเป็นส่วนเล็ก ๆ แต่ก็มีน้ำตกไหลลงมาจากโขดหิน ในบ่อมีปลาตัวเล็กตัวน้อยดูแล้วเย็นส
