บทที่ 37
เคลียร์ใจอย่างลูกผู้ชาย
ระหว่างที่ฉันนั่งทานข้าวกับพี่สายฟ้าเสียงเคาะประตูห้องฉันก็ดังขึ้น พี่สายฟ้ารีบเดินไปเปิดประตู ฉันหันไปมองก็เห็นพี่พายุเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปลาเผา สลัดผักผลไม้ รวมทั้งขนมเค้กที่ฉันชอบด้วย
"ขนมอย่าพึ่งอิ่ม ฉันซื้อของกินมาเพียบเลย"
"พวกพี่กินกันเถอะ ฉันกินกับข้าวพี่สายฟ้าจะอิ่มอยู่แล้ว ไม่อยากกินเยอะพรุ่งนี้ฉันมีถ่ายงาน ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปมาสก์หน้าก่อนนะ"
"อย่าพึ่งโกรธกันได้ไหม ฉันคิดว่าเธอจะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดไปแล้วนะ"
"ฉันเข้าใจว่าพี่สงสารเขาเพราะเขาป่วย แล้วพี่สงสารฉันไหม
พี่มานอนกับฉันมามีอะไรกับฉัน แต่พี่กลับไปดูแลไปเทคแคร์ผู้หญิงคนอื่นส่วนฉันพี่กับโยนให้คนอื่นมาดูแล ถ้าเป็นแบบนี้พี่ยกฉันให้พี่สายฟ้าเถอะ!"
กล่องเค้กในมือพี่พายุล่วงลงพื้น เขาหันมามองหน้าฉันพร้อมกับเดินเข้ามาหา แต่ฉันเดินถอยหลังออกมาทำให้พี่พายุเข้ามากระชากแขนฉันไปกอด
"พ
