บทที่ 32
มิ้นต์ป่วยหนัก
มีคนที่รักอยู่แล้ว? ถ้าหมายถึงฉัน ฉันไม่หายโกรธและยกโทษให้เพียงเพราะคำพูดแค่นี้หรอกนะ ตอนทำให้ฉันเจ็บคิดบ้างไหมว่ามันสาหัสมากแค่ไหน
"ฉันรู้ว่ามันไม่มีทางที่เธอจะยกโทษให้ฉันง่าย ๆ ขนมฉันรักเธอนะ ที่ผ่านมาฉันอาจจะโคตรเย็นชากับเธอ พูดน้อยทำให้เธอหงุดหงิดบ่อย ๆ
แต่การที่เราได้อยู่ด้วยกันฉันมีความสุขมาก พอไม่มีเธอชีวิตของฉันมันก็โคตรไม่มีความสุขเลย จะกินจะนอนมันก็นึกถึงเธอตลอด ฮึก! ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากอยู่ในจุด ๆ นี้ เข้าใจฉันใช่ไหม"
"ฉันเองก็ไม่มีความสุข บ้านที่เคยอบอุ่นที่เป็นเหมือนเซฟโซนตอนนี้มันมีแต่อะไรก็ไม่รู้ กลับไปบ้านก็ถูกบ่นถูกว่า ไม่มีเสียงเธอคอยฟ้องเล่าเรื่องวีรกรรมของพวกฉันให้คุณแม่ฟัง ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะขนม"
ทั้งสองคนขยับเข้ามาหาฉัน แต่ฉันยังเอาแต่นั่งนิ่งไม่สนใจใครทั้งสิ้น แค่ขอโทษแค่นี้มันง่ายเกินไป
"พวกพี่กลับไปก่อนได้ไหม ขอฉันอยู
