TB : กลับ
SR : เชิญค่ะ
TB : ...
SR : มีอะไรคะก็รุ่นพี่บอกจะกลับแล้วมามองรักทำไม
TB : ฉันสั่งให้กลับ
SR : ก็รักยังไม่...
เจ้าหนี้ของฉันเริ่มเอียงคอแสดงว่ากำลังไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจนั่นละ ถามว่ารู้ได้ไงก็ทำทุกครั้งที่ออกคำสั่งแล้วเจอฉันสวนกลับ เลยรู้ว่าอาการแบบนี้คือสุดแล้วห้ามฉันเถียงหรือไม่ทำตาม ไม่รู้จะต้องตามใจเขาไปอีกกี่เดือนกว่าหนี้จะหมด พอลองถามพี่ชัคว่าพี่เขาจ่ายหนี้แทนฉันไปหรือยัง คำตอบคือรุ่นพี่ทีบีไม่รับ พี่เขาเองก็ขัดใจไม่ได้ดูทรงแล้วก็คงจะจริง ฉันเลยสะกิดแอนนี่ว่าจะกลับเลยไหมจะได้ลุกออกไปพร้อมกัน แต่แอนนี่นั่งหน้าซีดส่ายหน้าว่าให้ฉันกลับไปกับรุ่นพี่ทีบีได้เลย ฉันก็แปลกใจพอหันกลับไปมองเขาก็เข้าใจ เล่นจ้องจะกินหัวเพื่อนรักฉันขนาดนั้น มันเลยสั่นเป็นลูกนกตกน้ำเลย ฉันรีบยกมือสวัสดีพี่ ๆ ทุกคนรวมถึงพี่พายุเจ้าของร้านด้วย พอจะก้มลงไปหยิบกระเป๋ามันก็หายไปแล้ว หายไปพร้อมกับเจ้าหน
