Ep 3 ใช้คุ้ม
693 คำ
ฉันอดอมยิ้มระหว่างเดินกลับออกมาไม่ได้เพราะความใจดีของรุ่นพี่ชัคคนนี้เนเน่ว่าเหมือนจะมีแฟนเป็นนางแบบลูกครึ่ง และดูเหมือนจะพอพูดคุยได้บ้างเขาไม่ค่อยยิ้มแต่ก็ไม่ค่อยอะไรกับใครมากมาย อาจจะปกติสุดไหมเนเน่บอกไม่แน่ใจ แต่ที่มั่นใจสุดคือหล่อและหล่อเพราะเนเน่ชอบรุ่นพี่ชัคมาเป็นอันดับต้น ๆ ของการจัดอันดับ ส่วนจอมมารขี้งกนั้นเนเน่ให้อันดับกลาง ๆ เหตุผลคือนางไม่ชอบคนดุเลยปัด ๆ อันดับลงไป
AN : ฉันไม่ชอบรุ่นพี่ที่ชื่อฮิวโก้เลย
SR : เพราะเรียกแกว่าเตี้ยหรอ
AN : ไม่ใช่ไม่ชอบเพราะความรู้สึกมากกว่าแบบไม่ชอบขี้หน้าอะ
SR : งั้นก็ไม่ต้องไปอีกจะได้ไม่เจอ
AN : ไม่ได้ !! ฉันจะให้แกไปคนเดียวได้ไงหมาจิ้งจอกทั้งนั้น
SR : หรือฉันขายเครื่องดนตรีเอาเงินมาใช้หนี้ดี
AN : ฉันไปบอกพ่อดีไหมยืมท่านก่อน
SR : ลองไปทำงานแม่บ้านก่อนถ้าไม่ไหวค่อยว่ากันดีกว่าเกรงใจคุณพ่อ
พ่อของแอนนี่เป็นหมอและเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวด้วยเพราะคุณแม่จากไปด้วยปัญหาสุขภาพตั้งแต่แอนนี่เป็นเด็ก ๆ ฐานะทางบ้านแอนนี่ก็ไม่ธรรมดาแต่เพราะคุณพ่อเป็นคนสบาย ๆ เลยทำให้แอนนี่เป็นเหมือนคนทั่วไปมากกว่าลูกคุณหนู เงินแสนก็คงไม่ได้ลำบากอะไรแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะให้แอนนี่มาออกหน้าแทน แค่นี้ฉันก็รู้สึกขอบคุณมากแต่ไม่รู้จะตอบแทนแอนนี่ยังไง ตารางเรียนเทอมนี้ไม่มีเย็นมากจบที่บ่ายสามบ่ายสี่ฉันเลยรับปากไปว่าจะไปถึงห้องเฮดไม่เกินสี่โมงครึ่งจันทร์ถึงพฤหัส ศุกร์ฉันไม่ว่างมีงานต้องทำแรก ๆ รุ่นพี่ขี้งกคล้ายจะไม่ยอมแต่รุ่นพี่ชัคพูดจนเขายอมให้ในที่สุด ฉันลงเรียนวิชาเลือกเสรีทั้งหมดเป็นวาดรูป แต่จริง ๆ ฉันอยู่คณะดุริยางคศาสตร์เพื่อสานต่อโรงเรียนสอนดนตรีของที่บ้าน ถามว่าลำบากไหมชีวิตฉันไม่ได้ลำบากอะไร แต่จะให้มาใช้หนี้แสนคงต้องทำงานพิเศษเพิ่มจะรับสอนเปียโนอย่างเดียวคงไม่ได้ ยังดีที่รุ่นพี่ชัคออกหน้าช่วยเหลือครั้งนี้เลยถือว่ายังพอหายใจหายคอได้บ้าง
วันแรกของการทำงานเป็นทาสก็เริ่มต้นขึ้นฉันพกเอาผ้ากันเปื้อนมาด้วย 2 ผืน เป็นรุ่นพี่ชัคที่ยื่นกระดาษรายการที่ต้องทำในแต่ละวันให้ เราต้องทำงาน 3 ชั่วโมง เก็บกวาดเช็ดถูทิ้งขยะนี่คืองานหลักแต่ถ้าช่วงที่มีงานต้องทำเยอะ อาจจะต้องวิ่งหาซื้อข้าวปลาอาหารมาให้พวกเขาด้วย งานแค่นี้เหมือนน้อยแต่เอาเข้าจริง 3 ชั่วโมงก็ยังทำไม่เสร็จเพราะพวกเราขยันทิ้งโน่นนี่จนฉันอยากจะเอาไม้กวดตีเรียงตัวสักทีสองที
TB : ทำหน้าตาแบบนั้นด่าฉันอยู่?
SR : ใครจะไปกล้า
TB : เธอไง
SR : รุ่นพี่มีอะไรอีกไหมถึงเวลาฉันต้องกลับแล้ว
TB : ใครห้าม
SR : เซ็นด้วย
TB : อยากได้อะไรจากฉันสักอย่างเธอจะเอาอะไรมาแลก
SR : ก็ทำงานให้แล้ว
TB : นี่มันส่วนใช้หนี้ไม่เกี่ยวกับลายเซ็น
SR : ห๊ะ
TB : เสนอมาสิ...เพื่อฉันพอใจจะได้สนอง
ฉันยื่นสมุดเล็ก ๆ ออกไปมันคือสมุดเช็ดวันที่ฉันมาทำงานกับแอนนี่จะได้หักเงินไป ไม่ทำแบบนี้เกิดอยู่ ๆ มาเจ้าเล่ห์ใส่ว่าฉันทำไม่ครบหรือไม่ทำเขาก็จะทำแบบนั้นไม่ได้ ฉันจะต้องปกป้องตัวเองหลังจากเจอคนแบบเขา ทุกอย่างต้องผ่านเป็นลายลักษณ์อักษรและฉันก็จะเก็บหลักฐานนี้ไว้กับตัวเองเท่านั้น แต่คำตอบเขาทำเอาฉันได้แต่อึ้ง
- ผู้เขียน
