เสียงดูดน้ำจากแก้วชานมเป็นสิ่งเดียวตอนนี้ที่สามารถทำลายความเงียบในห้องตอนนี้ได้ เราสองคนมองหน้ากันอย่างใช้ความคิดที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอยากจะพูดว่าอะไร ฉันที่ซึ่งเอาแต่ถอดหายใจทิ้งอยู่หลายครั้ง เพราะกำลังสับสนกับสิ่งที่พี่ทูบอก ส่วนเขาก็นั่งเอียงมองฉันเอามือดันคอตัวเองไว้กับผนักพิงโซฟาอย่างใจเย็น
SR : รักมีคำถาม
TB : อืม
SR : หลายข้อนะ
TB : ว่ามา
SR : ตอนนี้รักรู้แล้วว่าพี่เป็น…เออแล้วมันจะมีอะไรเปลี่ยนไหม
TB : มี
ฉันกำลังจะเปิดปากถามว่าที่เปลี่ยนมันคือเรื่องอะไรบ้าง พี่เขาก็บอกว่าไม่ต้องถามแล้ว เดี๋ยวเขาจะบอกแต่ฉันกลัวจำอะไรไม่ได้เลยขอเขาวิ่งไปเอากระดาษปากกามาจดก่อน กระดาษโน้ตเพลงอยู่ใกล้มือฉันสุดก็เอาเจ้านี่ละ แต่อย่างว่าเนอะเขาก็รีบสาธยายข้อดีก่อนอยู่แล้วใครจะเอาข้อเสียมาก่อน แต่ไอ้คำตอบเวลาฉันแทรกถามระหว่างที่เขาบอกนี่ทำเอาฉันมองบนอยู่หลายรอบ
TB : 1 พี่ไม่มีวันนอกใจนอกกาย
S
