ฉันได้รับอิสระเป็นเวลา 3 ชั่วโมงในการไปดูสถานที่เล่นดนตรี แล้วก็มีแค่ฉันที่ไม่ต้องพกเครื่องดนตรีมาเพราะฉันเป็นคนเดียวที่เล่นเปียโนในครั้งนี้ ส่วนแดนที่เข้ามาทักเมื่อกลางวันเป่าแซกโซโฟน คนที่มาอาสาครั้งนี้มีไม่เยอะไม่ถึงกับเต็มวง เพราะบางคนก็มีแข่งเก็บคะแนนตามเวทีระดับประเทศถึงต่างประเทศ แต่ฉันเลิกแข่งแล้วเลยมาได้สบายแอนนี่ด้วยเลิกแข่งแล้วเหมือนกัน เรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก ๆ แม้จะอยู่คนละโรงเรียนแต่เล่นดนตรีที่แข่งคู่กันตลอด พอเจอกันบ่อย ๆ แม่เราสองคนเลยสนิทกัน จนกระทั่งแม่ของแอนนี่เสียก็เป็นคุณพ่อที่มาแทน จนสุดท้ายแอนนี่ก็ตัดสินใจเลิกแข่งเพราะคุณพ่อไม่ค่อยว่าง แถมทุกครั้งที่ไปก็จะคิดถึงคุณแม่มากนั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งด้วยในการตัดสินใจ
นางอยากเป็นนักไวโอลินแต่ก็อาจจะเรียนต่อด้านดนตรีให้สูงที่สุด แล้วผันตัวเองเป็นอาจารย์สอนก็ได้ ยังไงก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน แอนนี่เองก็ไม่ใช่คนใช้จ่ายมาก
