AN : อือ...ปล่อยนะอย่ามาจับฉันเจ็บ
HG : เดี๋ยวตกนอนดี ๆ
AN : ออกไป
HG : หนูก็อย่าดิ้นสิ
AN : ออกไปเลย
HG : หนูนอนดี ๆ สิเดี๋ยวพี่จะออกไป
AN : จะมาวุ่นวายทำไมก็ไม่รู้
HG : โกรธอยู่หรอ
AN : ...
HG : แผลเป็นตรงนั้นยังเห็นชัดอยู่ไหม
AN : สนใจทำไม...ออกไป!!
เรื่องของผมกับเธอมันเกิดขึ้นตอนเธออยู่ม.4 ส่วนผมอยู่ ม.6 เนื่องจากครอบครัวเราเป็นหมอทั้งสองบ้าน บ้านผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลส่วนคุณพ่อของเธอเป็นศัลยแพทย์อันดับต้น ๆ ของประเทศ ก็สนิทกันมานานมากแล้วรู้จักกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่เลยก็ว่าได้ ทุกครั้งที่มีงานเลี้ยงที่บ้านหรือไปบ้านพักตากอากาศที่เขาใหญ่ ก็จะมีเธอไปด้วยเสมอเมื่อก่อนเธอชอบพูดชอบคุย เล่นไวโอลินกับเปียโนให้ทุกคนฟัง ตอนนั้นผมก็ออกจะเบื่อเธอมากอยู่ เพราะผมเป็นเด็กผู้ชายพอมาอยู่กับเด็กผู้หญิงที่วัน ๆ เอาแต่เล่นดนตรี อ่านหนังสือ ก็ต้องเบื่ออยู่แล้วเป็นธรรมดา แต่บ้านผมรวมทั้งพี่ชาย
