“ต้าเหนิง เป็นยังไงบ้างลูก” ติณณ์วางลูกไว้ที่โซฟาก่อนจะสำรวจร่างกายของลูกสาวว่ามีบาดแผลที่ไหนรึเปล่า ก่อนที่เขาจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะหันไปหาลูกชายที่นั่งตาแป๋วอยู่ข้าง ๆ
“โปรดกับปลื้ม ลูกทำดีมากที่ปกป้องพี่สาว งั้นวันนี้เดี๋ยวพ่อทำงานเสร็จแล้ว เราไปซื้อของเล่นกัน” เสียงดีอกดีใจของลูกทำให้ติณณ์ใจชื้นขึ้นมา
“คุณพ่อใจดีที่สุดเลย” คำชมของลูกเหมือนน้ำทิพย์ชโลมจิตใจของเขา แค่เรื่องเล็กน้อยที่ทำให้ลูก ลูกมักจะชมเขาเก่งและเท่ห์เสมอ
“หิวกันรึยัง เดี๋ยวพ่อให้น้าชาติเอาอาหารกลางวันมาให้”
“ค๊า/ครับ/คร๊าฟ” หลังจากเรื่องดราม่าจบลงถึงเวลากินข้าวกลางวันของเด็ก ๆ ภายในห้องทำงานของติณณ์กลับมาวุ่นวายอีกครั้งไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ปวดหัว รวมถึงเลขาของเขาเช่นกัน
เมื่อมื้อกลางวันผ่านพ้นไปคือเวลานอนของลูก ๆ ที่ถูกจัดซื้อมาเป็นพิเศษสำหรับทั้งสามคนและต้องอยู่ในสายตาของติณณ์เท่านั้น เพราะเหตุการณ์ที่เกิ
