สามวันต่อมา
หลังจากที่งานแต่งเสร็จเรียบร้อย เช้าวันต่อมาเพื่อนของฉันและเพื่อนคุณติณณ์รวมถึงครอบครัวของเขาบินกลับกรุงเทพไปก่อนจะเหลือแค่ฉันกับเขาที่ยังพักอยู่ที่บ้านของฉัน เนื่องจากทางบ้านของฉันถือเคล็ดหลังแต่งานไม่ให้ข้ามจังหวัดไปไหน ทำให้เราต้องใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของฉันก่อน
สามวันที่ผ่านมาคุณติณณ์สามารถเข้ากับครอบครัวของฉันได้เป็นอย่างดีแถมยังคุยเรื่องธุรกิจกับพี่ชายและคุณพ่อได้เป็นอย่างดีจนตอนนี้ขึ้นแท่นเป็นลูกรักของบ้านไปโดยปริยาย
“ปุณสิ้นปีกลับมาที่บ้านรึเปล่าลูก”
“กลับสิคะแม่” หลังจากที่เรารับประทานอาหารเย็นกันเรียบร้อย ครอบครัวของเราจะมานั่งคุยกันตรงระเบียงบ้านเพื่อรับลมเย็นๆ พร้อมกับนั่งจิ๊บอะไรเบา ๆ เพราะครอบครัวของปุณให้ความสำคัญกับเวลาให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก
“แล้วติณณ์ละลูก”
“คุณติณณ์ติดงานอาจจะไม่ได้มาค่ะแม่”
“ผมว่างครับ ผมมาพร้อมกับปุณเลยครับแม่”
“เห็นมั้ยยัยปุณ เดี๋
