“ลงไปกินข้าว ปุณ” ค่ำของวันหลังจากเลิกงาน เธอรีบกลับบ้านมาอาบน้ำใส่ชุดนอนเตรียมนอนทันที เพราะเธอเชื่อเสมอว่าเวลาเจอเรื่องวุ่นวายให้หลับและตื่นเช้าอีกวันจะดีขึ้นแต่เมื่อเธอกำลังเตรียมตัวนอน เป็นอันต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของเขา
“ไม่กินค่ะ ปุณจะนอนแล้ว”
“ทุ่มเนี้ยนะ” ใบหน้าหล่องุนงง เมื่อได้รับคำตอบเขาหันไปมองนาฬิกาติดผนังห้องนอน
“ค่ะ จะนอนแล้ว”
“ปุณ ไปกินข้าว เดี๋ยวนี้!! อย่าดื้อได้มั้ย” เขาเป็นคนเผด็จการเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ ขนาดกินข้าวก็ยังบังคับ นี่เขาฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ
“ปุณดื้อตรงไหน ปุณไม่หิวและปุณจะนอน ทำไมต้องมาตะคอกใส่กันด้วย จะเผด็จการไปถึงไหน” ตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไร อยู่ ๆ น้ำตาก็คลอเบ้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนและยิ่งเจอคนขึ้นเสียงใส่อีก จู่ ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่าไม่ทราบสาเหตุ
“ปุณ” น้ำเสียงตกใจและท่าทางตกใจของติณณ์เมื่อเห็นน้ำตาของเมียตัวเองที่ไหลอาบแก้ม
