“คุณปุณช่วยริสาดูงานตรงนี้หน่อยสิค่ะ” บ่ายของวันหลังจากที่ติณณ์และริสาออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน พวกเขาก็กลับเข้ามาในออฟฟิศเพื่อทำงานร่วมกันโดยมีทั้งลูกน้องของติณณ์และริสาเข้าทำงานร่วมกันในห้องประชุมใหญ่ของบริษัทติณณ์
“ตรงไหนคะ”
“ตรงนี้ค่ะ คุณติณณ์คิดว่าดีรึยัง” น้ำเสียงและสายตาที่ริสามองปุณแตกต่างไปจากคนอื่น สายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้ซึ่งปุณไม่ได้สงสัยในตัวของริสาเท่าไหร่เพราะตอนนี้เธอสนใจแค่ว่ารีบทำงานให้เสร็จจะได้แยกย้ายซึ่งตอนนี้อารมณ์หงุดหงิดเต็มอยู่ในใจเธอโดยไม่สามารถระบายอารมณ์กับอะไรได้เลย
“ริสามาให้ผมดูให้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปรับกวนคุณปุณหรอก” เสียงเข้มของติณณ์เอ่ยขัดขึ้นก่อนที่ปุณจะตอบคำถามของริสา เธอไม่อยากจะเชื่อในสายตาและหูของตัวเองที่ตอนนี้คุณติณณ์ที่ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นหรือยุ่งกับผู้หญิงคนไหนกลับเรียกในคุณริสาเข้าไปหา เธอคงพิเศษกว่าที่ทุกคนคิด
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจไม่รู้เล
