แม่เลี้ยงจอมร่านในบ้านหลังใหญ่
ตอน มึงต้องตายเท่านั้น
ร่างกายเปลือยปล่าวที่ล่ำใหญ่และบอบบางขาวสวยกำลังนอนกอดก่ายกันในเช้าวันหยุดที่แสนเงียบงัน
แสงอาทิตย์อ่อนๆยามเช้าเล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอนบนตึกสูง
แสงแดดกระทบใบหน้าที่ขาวอิ่มจนเป็นประกายทอแสงอันเกิดมาจากคราบน้ำรักที่แห้งติดแก้มของสาวสวยผมสั้น
ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆ ฉับพลันเจ้าของดวงตากลมแป๋วสะดุ้งจนใบหน้าสวยกระตุกสั่น
เธอกำลังตกใจเมื่อเห็นดวงตาคมและดูดุดันจ้องใบหน้าขาวสวยของเธออยู่นาน
นานเพียงใจจนเธอไม่อาจทราบได้ว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นแอบจ้องมองเธอยามนิทราและยิ้มให้เธออยู่นิ่งๆอยู่อย่างนั้น
ใบหน้าคมเข้มสีแทนวางอยู่บนหมอนใบเดียวกันกับใบหน้าขาวสวย
จมูกโด่งจนเป็นคมสันพ่นลมหายใจร้อนๆรินรดใบหน้าขาวๆจนแก้มเย็นๆของเธอร้อนฉ่า
ดวงตาทั้งคู่สอดประสานกันและกำลังกลืนกินซึ่งกันและกัน
ตุบ! ๆ ๆ ๆ หัวใจดวงน้อยในหน้าอกขาวอวบกำลังสั่นระรัว
