ด้านรินลดาที่เดินออกมานั่งที่สวนด้านหลังก็เล่าให้น้องสาวฟังกับเรื่องที่เธอนั้นโมโหคาเรนมาอย่างอัดอั้น เพราะเธอไม่รู้จะไประบายกับใครแล้ว ก็มีแค่วาสิตานี่แหละที่จะช่วยรับฟังเธอได้
“พี่ทับทับก็ให้เวลาพี่คาเรนเขาหน่อยสิคะ นี่พี่จะเอาลูกพี่ก็จะเอาปุ๊บปับเลยแบบนี้ เขาก็คงจะยังไม่พร้อมมั้งคะ” วาสิตาพูดไปอย่างไม่รู้จะช่วยพูดยังไงดี เพราะก็เข้าใจความรู้สึกของทั้งสองดีว่าต่างฝ่ายต่างก้มีเหตุผลที่ไม่เหมือนกัน
“ไม่พร้อมอะไรกัน นี่ไม่ใช่ลูกคนแรกสักหน่อย เฮ้อ...พี่ว่าเขาไม่ได้รักพี่จริงๆหรอก” รินลดาคิดไปแบบน้อยใจ
“ถ้าพี่คาเรนไม่ได้รักพี่จริงๆ เขาจะตามไปง้อพี่ถึงไทยจนได้แต่งงานมีครอบครัวแบบนี้เหรอคะ พี่ทับทิมอย่าน้อยใจไปเลยค่ะ เดี๋ยวพี่คาเรนเขาก็ยอมมีลูกอีกคนกับพี่เองแหละ...”วาสิตาพูดไปแบบมั่นใจ เพราะคาเรนตามใจพี่สาวของเธอจะตายไป เธอว่ายังไงเรื่องนี้เขาก็ต้องตามใจพี่สาวเธอแน่ๆ
“จะยอมเหรอ เขาเอาแต่อ้า
