พอรินลดากอดแขนของคาเรนเข้ามาในลิฟต์ เธอก็จัดการเอามือไปดึงที่หูของคาเรนทันทีอย่างทนไม่ได้กับความเจ้าเสน่ห์ของเขาที่ทำให้เธอต้องโมโห
“โอ๊ย ทับทิม พี่เจ็บนะครับคนดี โอ๊ย ปล่อยพี่ก่อนนะครับ” คาเรนเอ่ยพูดก็ทำหน้าเจ็บออกไป พร้อมกับเอามือดึงมือของรินลดาออกเบาๆอย่างกลัวๆ
“เจ็บสิคะดี จะได้จำว่าทับทิมไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนไหนมานอนบนตัวพี่ได้ทั้งนั้น นอกจากทับทิมคนเดียว เข้าใจไหมคะ” รินลดาพูดบอกก็บิดหูของคาเรนอย่างต่อเนื่อง
“ครับ เข้าใจครับ พี่เข้าใจแล้วครับ” คาเรนพูดจบรินลดาก็ยอมปล่อยมือจากหูของคาเรนทันที ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ไป จนคาเรนเดินตามแทบไม่ทัน
“เฮ้อ คลอดเมื่อไหร่ พี่จะเอาแต่ใจบ้าง คอยดูเถอะ” คาเรนเอ่ยค้อนตามหลังของรินลดา แล้วคิดที่จะเอาคืนเธอหลังจากที่เธอคลอดลูกๆแล้ว
“คืนนี้นอนนอกห้องนะคะ ทับทิมงดมีเซ็กส์กับพี่หนึ่งอาทิตย์โทษฐานที่ปล่อยตัวไปกับยัยชมพู่” รินลดาเอ่ยบอกออกไป เมื่อนั่งอยู่
