"คุณสิงหา" เสียงหวานเอ่ยเรียกคนที่นอนมุดผ้าห่มอยู่บนเตียงเบาๆ ก่อนจะคลานขึ้นเตียงมุดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มข้างๆ ตัวสิงหาที่นอนหันหลังให้เธออยู่
"..."
"โอเค ขอโทษค่ะ คราวหลังถ้าจะเตือนอะไรก็จะมาเตือนกันแค่สองคน ไม่ดุคุณต่อหน้าคนอื่น"
"ดุได้" เสียงแหบพล่าตอบทั้งที่ยังนอนหันหลังให้เธออยู่แบบนั้น
"แต่คุณงอน"
"มันสารภาพรักเมียฉันต่อหน้าฉัน แต่เมียฉันดันไปถือหางมันมากกว่าผัวตัวเอง นั่นมันหยามกันชัดๆ"
"ไม่มีสักคำที่บอกรักเลย"
"นี่หนูไม่รู้จริงๆ เหรอ" สิงหาพูดพลางพลิกตัวหันหน้ามาหาเธอ แม้จะมีผ้าห่มคลุมตัวทั้งสองคนอยู่แต่ก็ยังพอมีแสงเล็ดลอดเข้ามาพอให้มองเห็นหน้ากันและกัน "มันบอกว่ามันตามหาหนูมาตลอดตั้งแต่หนูช่วยชีวิตมันก็เหมือนกับที่ฉันเคยตามหาหนู"
"งั้นตอนนั้นคุณตามหาฉันเพราะรักเหรอ"
"..."
"ก็ไม่ใช่ คุณศิลาก็เหมือนกัน ก็แค่ตามหาเพราะฉันช่วยชีวิต อาจคิดแค่ต้องการตอบแทนก็ได้"
"ต้องการตอบแ
