“แล้วทำไมไม่เคยพูดขอโทษให้ฉันได้ยินบ้างล่ะคะ”
“ผมไม่กล้า... ผมกลัวว่าคุณจะรู้ว่าแท้จริงแล้วผมคิดอะไรอยู่...”
“นายหัวผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุณน่ะเหรอคะ ไม่กล้า ฉันไม่อยากเชื่อเลย”
“กับเรื่องอื่นผมไม่เคยหวาดกลัว แต่หากเป็นเรื่องความรู้สึก... กับผู้หญิงที่ผมถูกใจ ผมจะขี้ขลาดเสมอ...”
น้ำเสียงของเขาสั่นเทา และเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจตัวเอง
“คุณ... รักฉันจริงๆ เหรอคะ คุณขุนเขา” ในที่สุดฟางข้าวก็เอ่ยถามออกมา และมองเขาอย่างรอคอยคำตอบ
“ผมรักคุณ... ฟางข้าว”
ขุนเขาไม่กล้าเสี่ยงที่จะโกหกเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองเอาไว้อีกแล้ว
เขารักฟางข้าว
เขาควรบอกหล่อนออกไป เพื่อให้ได้หล่อนกลับคืนมาในชีวิตอีกครั้ง
“ผมไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมาก่อน กว่าผมจะเข้าใจว่าตัวเองรักคุณ มันก็ค่อนข้างใช้เวลานานไปสักหน่อย แต่สุดท้ายแล้วผมก็รู้... รู้ว่าชีวิตนี้ผมขาดคุณไม่ได้... ฟางข้าว”
ฟางข้าวน้ำตารินด้วยความตื่นตันใจ เพราะ
