-19-
เป็นห่วง
@ช่วงสายของวันถัดมา
พัดชาเดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน สไตล์การตกแต่งแบบมินิมอลใช้โทนสีดำกับสีไม้ผสมกันรวมถึงเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ตกแต่งทำให้ทุกอย่างลงตัวอย่างมีเสน่ห์เธอชอบที่นี่มากกว่าคฤหาสน์หลังใหญ่ๆซะอีก
พัดชาเดินลงมานั่งลงบนหน้าตักแกร่งที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงโซฟา มือเรียวดึงบุหรี่ออกจากนิ้วหยาบกร้านก่อนจะจรดก้นบุหรี่ลงไปในโถใส่ขี้เถ้า
“ดูดบุหรี่เยอะไม่ดีนะ”
“อย่ามาสั่ง”
“ไม่ได้สั่ง แค่บอกเฉยๆ”
“เป็นห่วง?”
“ฉันมีสิทธิ์ด้วยเหรอ?” ใบหน้าเรียวรูปไข่โก่งคิ้วสวยขึ้นเป็นเชิงคำถาม
“ไงมึง!!” ยังไม่ทันที่คริสเตียนจะตอบอะไรกลับมาก็มีเสียงทักดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ทั้งเธอและเขาต้องหันไปมองยังต้นเสียง
“คิดไงเอาผู้หญิงมากกที่นี่วะ” คำพูดดูถูกของบุคคลปริศนาทำให้พัดชาเลือกที่จะเบือนหน้าหนีเตรียมตั้งท่าจะลุกออกไปจากหน้าตักของคนตัวโต
“จะไปไหน”
“คุณมีแขกฉันจะไปรอที่อื่น
