-5-ครั้งแรก SM+
1157 คำ
-5-
ครั้งแรก SM+
มาเฟียหนุ่มถอยหลังไปตั้งหลักจับขาเรียวสั่นเทาให้แยกออกจากกันก่อนจะจับแก่นกายใหญ่รูดเข้าออกสองสามครั้งเพื่อเตรียมสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบ
"อึก!" ร่างบางเบ้หน้าเมื่อมาเฟียหนุ่มเริ่มดันแก่นกายใหญ่เกินมาตรฐานเข้ามาในช่องทางรักที่ปิดสนิท แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ "มะ...มันเข้าไม่ได้หรอก" หญิงสาวพยายามอ้อนวอนเสียงสั่นอีกครั้ง "เอามันออกไปก่อนได้ไหม" ร่างบางร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรเพียงแต่ใช้แรงดันมันเข้าไปอีกครั้ง
ปึก!!!
"โอ๊ย!!... เจ็บเอาออกไปนะ!" ร่างบางนอนตัวสั่นเทิ้มเมื่อแก่นกายใหญ่เข้ามาทักทายช่องทางรักเพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น ทางด้านแก่นกายใหญ่ก็ปวดหนึบไม่ต่างกันเพราะไม่สามารถเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มจึงใช้แรงกระแทกเข้าไปจนสุดแรงจนสามารถเข้าไปได้จนสุดความยาว
ปึก! ปึก! ปึก!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!" ร่างบางกรีดร้องจนเนื้อตัวสั่นเทาช่องทางรักที่ฉีกขาดจากขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐาน เลือดบริสุทธิ์ไหลลงมาเปรอะเปื้อนกลีบกุหลาบจนแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
มาเฟียหนุ่มก้มมองเลือดสีสดที่ไหลลงมาด้วยแววตาไร้ความรู้สึก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขาที่ได้สัมผัสกับความบริสุทธิ์ของหญิงสาว
"ฉันคงจะมองเธอผิดไปสินะ แต่ไว้ฉันจะชดเชยให้ทีหลังแล้วกัน" น้ำเสียงและแววตาที่ไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อยนั่นสร้างความเคียดแค้นในใจของหญิงสาวให้เพิ่มขึ้นไปอีก
"แกมันไม่ใช่คน ฉันเกลียดแก!!"
ปึก!!
"อืออ.. เจ็บ" แก่นกายใหญ่เกินมาตรฐานของมาเฟียหนุ่มกระแทกมาในช่องทางรักจนสุดความยาวทำให้ช่องทางรักฉีกขาดเป็นทางยาว
ปึก! ปึก! ปึก!
"กรี๊ดดดดดดดดด....ฮือ หยุดนะมันเจ็บ" ไร้ซึ่งความปราณีจากปีศาจร้ายอย่างคริสเตียน สะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้าออกจนเลือดสีแดงสดกระเด็นไปทั่วหน้าขาอ่อนของพัดชาและหน้าท้องแกร่งของเขา
มาเฟียหนุ่มก้มมองรอยเลือดที่กระเซ็นเปรอะเปื้อนเป็นทางยาวยิ่งเห็นเธอเจ็บปวดอารมณ์กระสันของเขาก็พลุ่งพล่านเป็นเท่าตัว
"พอได้แล้ว!! ฮือออ" ร่างบางนอนเนื้อตัวสั่นเทา ความเจ็บปวดที่มาเฟียหนุ่มมอบให้ แรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆเลือดสีสดที่กระเซ็นไปทั่วยิ่งสร้างความสมเพชให้ตัวเธอที่ไม่สามารถขัดขืนหรือต่อกรอะไรกับผู้ชายคนนี้ได้เลย
"ฉันจะหยุดก็ต่อเมื่อฉันพอใจแล้วเท่านั้น!" คำพูดดูถูกที่เหมือนมีดแหลมคมทิ่มแทงเขาเข้ามาในหัวใจเธอ ทุกคำพูดทุกการกระทำของเขาทำให้เธอรู้ซึ้งว่าการร้องขอความเมตตาจากเขาเป็นอะไรที่สิ้นคิดสิ้นดี
มาเฟียหนุ่มกระแทกสะโพกสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วงโดยไม่สนใจคนใต้ร่างว่าจะเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือการปลดปล่อยความกระสันของตัวเองออกมา
"ขอร้องฉันสิเผื่อฉันจะเมตตาเธอ" หญิงสาวกำหมัดแน่นตะโกนออกมาเพียงคำด่าทอเท่านั้นเพราะเธอรู้ซึ้งแล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยมีความเมตตาให้ใคร
"สารเลว!!"
"หึ อย่าเผลอครางชื่อฉันแล้วกัน" มาเฟียหนุ่มดึงแก่นกายใหญ่ออกช้าๆเผยให้เห็นกลีบแคมกุหลาบที่กลายเป็นสีแดงปลิ้นออก แล้วกระแทกกลับเข้าไปจนสุดความยาวในครั้งเดียว
ปึก!!
"อึก..จุก...ไม่ไหว..ฮือออ" หญิงสาวใช้เล็บจิกเข้าไปที่แผ่นหลังกว้างจนเลือดซิบเพื่อระบายความเจ็บปวด ร่างกายเริ่มอ่อนล้ามากขึ้นทุกทีที่โดนความป่าเถื่อนถาโถมเข้ามาไม่หยุดยั้ง การกระทำที่ทำกับเธอราวกับไม่ใช่คน "พะ..พอสักที..ฉันไม่ไหวแล้ว"
ใบหน้าคมคายก้มลงไปที่ซอกคอระหงฟันคมขบเม้มเนื้ออ่อนจนเกิดรอยกลีบกุหลาบสีช้ำ เพื่อแสดงถึงความเอาแต่ใจและโหดร้ายของตัวเอง
"คะ...คริสเตียน ได้โปรดฉันไม่ไหวจริงๆ!" เมื่อร่างกายไม่สามารถทนรับกับความป่าเถื่อนนี้ได้อีกต่อไปพัดชาจึงจำยอมร้องขอความเห็นใจอย่างไร้ศักดิ์ศรี
คริสเตียนผละใบหน้าคมคายออกจากลำคอระหงดวงตาคมไล่มองใบหน้าหวานรูปไข่ที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเจ็บปวดด้วยความสะใจ
"หึ" มาเฟียหนุ่มแค่นยิ้มหัวเราะอย่างเย้ยหยันที่สุดท้ายเธอก็ต้องร้องขอความปราณีจากเขาอยู่ดี แต่ก็เป็นโชคร้ายของเธอที่เขาไม่เคยมีความปราณีให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น มาเฟียหนุ่มจับเรียวขาสั่นเทาให้แยกออกจากกันจนติดเตียงเมื่อรับรู้ได้ถึงความกระตุกเกร็งของแก่นกายใหญ่ มาเฟียหนุ่มกระแทกไปสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามทุกหยาดหยดเข้าไปที่ช่องสวาทที่แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำไปด้วยเลือด
"อาส์!!" มาเฟียหนุ่มคำรามลั่นห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่จนกึกก้องเมื่อได้ปลดปล่อยน้ำคาวรักเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด
"ไอ้ทุเรศ!! แกปล่อยในทำไม ทำไมไม่ใส่ถุงยาง"
"หน้าที่เธอคือทำให้ฉันพอใจไม่ได้มีสิทธิ์มาถามฉัน"
พัดชาแค่นยิ้มอย่างสมเพชตัวเองในใจคิดเพียงแต่ว่าเรื่องร้ายๆนี้มันกำลังจะผ่านพ้นไป ร่างบางพยายามดันตัวลุกขึ้นจากที่นอนด้วยเรี่ยวแรงที่มีแต่ก็ต้องล้มลงไปอีกครั้งเมื่อคริสเตียนจับตัวเธอพลิกคว่ำราบไปกับเตียงขนาดคิงไซซ์
"จะทำอะไรน่ะ! ได้ในสิ่งที่คุณต้องการแล้วก็ปล่อยฉันไปสักที!!" ร่างบางโวยวายเสียงแข็งเมื่อถูกจัดให้อยู่ในท่าคลานเข่า
"ฉันบอกว่าฉันจะปล่อยเธอไปก็ต่อเมื่อฉันพอใจ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่พอ" สิ้นสุดเสียงแก่นกายใหญ่ก็เสียบเข้ามาในช่องทางรักที่ถูกฉีกขาดจากบทรักก่อนหน้านี้จนสุดความยาวอีกครั้ง
ปึก!!
"อึก...จะ..เจ็บ...นายโกหกฉันไหนว่า...อึก" คำพูดสุดท้ายหายเข้าไปในลำคอเมื่อมือหนาเอื้อมมาบีบลำคอระหงจนต้องเชิดหน้าขึ้นไปตามแรง
"อย่าพูดมากกูไม่ชอบ!"
บทรักบทแล้วบทเล่าดำเนินต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลง แรงของเขาเหมือนถูกปลุกขึ้นมาในทุกๆครั้งที่ปลดปล่อยไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย ต่างกับอีกคนที่นอนจมกองเลือดด้วยความทรมานและความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ไม่สามารถร้องขอให้ใครช่วยได้เลย
"อ่าส์!!!!" มาเฟียหนุ่มคำรามลั่นอีกครั้งก่อนจะจบบทรักไว้แค่นี้เมื่อเห็นร่างบางหมดสติไปเมื่อชั่วโมงก่อนมาเฟียหนุ่มลุกออกจากเตียงหยิบผ้าขนหนู พันรอบเอวสอบไว้ลวกๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องทิ้งให้หญิงสาวนอนอยู่กับกองเลือดและน้ำคาวที่เริ่มแห้งกรังเพียงลำพัง
- ผู้เขียน
