ช่วงบ่ายภายในร้านสะดวกซื้อวุ่นวายไม่น้อย เพราะลูกค้าเข้ามาใช้บริการจำนวนมาก ทำให้น้ำผึ้งซึ่งเพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงแค่สามวันกดแสกน ราคาสินค้าผิดไปถึงสองครั้ง
หล่อนถูกเพื่อนร่วมงานตำหนิด้วยความไม่พอใจ แต่หล่อนก็ทำได้แค่เพียงก้มหน้าขอโทษขอโพยเท่านั้น
หล่อนเป็นลูกจ้าง ดังนั้นต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด
หญิงสาวพยายามให้กำลังใจตัวเอง และก็อดนึกถึงเขาคนนั้นไม่ได้
เมื่อในสมองคิดถึงเขา ใบหน้าก็เงยขึ้นและมองออกไปนอกประตูกระจกของร้านสะดวกซื้อ
ที่ริมถนน...
อยากเห็นวิศรุตจัง...
แต่คงไม่มีวันได้เห็นเขาอีกแล้วล่ะ
น้ำผึ้งฝืนยิ้มออกมา ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่มีลูกค้ามาจ่ายเงิน
“สวัสดีค่ะ...”
หล่อนพูดได้แค่นั้นก็ต้องอึ้งไป เพราะคนตรงหน้าคือเมธินี
“นี่อะไรกันเนี่ย คุณหนูน้ำผึ้งมาทำงานเซเว่นอย่างนั้นเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่า”
เมธินีหัวเราะเยาะ มองหญิงสาวด้วยสายตาดูถูกดูแคลน
“งั้นข่าวลือเร
