“ทำไมบอสถึงได้เลวแบบนี้”
“แม่เธอต่างหากที่เลว!!” เขาตะคอกใส่หน้าอย่างโมโห “คิดจะฮุปทุกอย่างไว้คนเดียวอย่างนั้นเหรอ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่รู้จักเจียมตัว”
“นี่คือตัวจริงของบอสสินะคะ”
“และนี่คือตัวจริงของเธอ ยัยคนโกหก ..ถ้าแม่เธอมาเห็นสภาพของเธอตอนนี้ จะรู้สึกยังไงน๊า”
ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางรู้สึกอะไรหรอกน่า ดีหน่อยก็แค่สมเพชเวทนา เพราะที่ผ่านมา รัศมีเห็นเธอเป็นแค่ตัวถ่วงและอุปสรรคขัดขวางความเจริญเท่านั้น
“เอมพูดอะไร บอสก็คงไม่เชื่อ” เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าสบตาเขาอย่างไร้ความเกรงกลัว แววตาล้นเหลือความเสียใจ “เพราะบอสไม่เคยไว้ใจใครเลย แม้แต่ตัวบอสเอง บอสยังไม่ไว้ใจเลย”
“ใช่!!” เขามองตอบด้วยแววตาดุดันคลั่งแค้น ใช้มือขวาบีบปลายคางเธอไว้แน่นจนกลีบปากยู่ “ฉันกำลังพยายามห้ามตัวเองไม่ให้ฆ่าเธออยู่ แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย ฉันไม่ควรใจดีกับผู้หญิงอย่างเธอเลย”
“ถ้าบอสคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเจ็บเพรา
