หลานชายน้ำตาร่วงหล่นเป็นทาง ใบหน้าของหลานชายที่เป็นดังดวงใจของตัวเอง เปียกปอนไปด้วยน้ำตา ทิวเขาเก็บความทุกข์เอาไว้ในใจมานานเท่าไหร่แล้ว ทำไมถึงไม่มาหาปู่ ไม่มาบอกปู่ ปู่แก่ๆ คนนี้จะเคียงข้างหลานชาย ปัดเป่าความทุกข์ยากในใจ ให้เบาบางลงไป
" ปู่จะคุยกับย่าเอง อย่ากังวลไปเลยลูก ส่วนปู่เจกับย่าวุ้น เค้าก็รักทิวไม่น้อย ดังนั้น ไม่มีอะไรต้องห่วงสักนิด หากพ่อแม่ของทิว ไม่เข้าใจ ปู่ก็จะช่วยอีกแรงนะลูก เอาไว้วันไหนที่พร้อมแล้ว ก็ค่อยบอก แต่ตอนนี้ สบายใจได้เลย ปู่รับรู้แล้ว ว่าปู่มีหลานเขย หรือ หลานสะใภ้ "
คนที่พยายามตามโลกให้ทัน ถามหลานชาย
" สะใภ้ครับเรียนวิศวะด้วย " ปู่อิฐยิ้มกว้างออกมา กอดหลานชายลูบหัวลูบหลังเบาๆ
" คราวหน้า นัดมานะ มากินข้าวบ้านเรา หรือจะไปเจอกันที่ร้านข้างนอกก็ได้ ทิวเลือกมา ปู่เป็นเจ้ามือเอง "
ทิวเขายิ้มกว้างออกมา ชีวิตของตัวเองเติบโตมาด้วยความรัก ความอบอุ่น ทุกคนพร้อมจะซั
