“โถ่..นึกว่าจะเห็นใจ” ชาคริยาหยิกเข้าที่สีข้างของสามีด้วยความหมั่นเขี้ยว เพราะคนตัวโตทำท่าทางได้น่าหมั่นไส้เหลือเกิน
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวพาหนูเคทไปทานข้าวเถอะ หลานแม่หิวแย่แล้ว เสร็จแล้วมาหาแม่ที่ห้องรับแขกหน่อยนะ แม่มีเรื่องจะคุยด้วย” คุณจิตทิพย์เข้าสู้โหมดจริงจัง แล้วจึงบอกทั้งคู่ ก่อนที่เดินไปนั่งรอที่ห้องรับแขก
ชาคริยาและจอมทัพมองตามด้วยความสงสัย เพราะไม่แน่ใจว่าท่านมีเรื่องอะไรที่จะคุยกับพวกเขา ก่อนที่จอมทัพจะประคองร่างของหญิงสาวตรงไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร เสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงเดินมาหาคุณจิตทิพย์ที่นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก
“คุณแม่มีอะไรจะคุยกับเราสองคนเหรอครับ” จอมทัพกล่าวหลังจากที่นั่งลงเรียบร้อยแล้ว
“เรื่องตาพลแกอย่าไปโกรธมันเลยนะ แม่เป็นคนขอร้องให้ตาพลทำแบบนี้เอง” คุณจิตทิพย์สารภาพเรื่องที่ท่านขอให้อธิพลเข้ามาช่วยทำให้จอมทัพรู้ใจตัวเอง
“คุณแม่รู้มั้ยครับว่าผมโกรธจนแทบจะไม่อยาก
