“ก็ใช่น่ะสิ” พลอยนภัสหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เพราะชายหนุ่มไม่ยอมถอดถอนความใหญ่โตออกไป
“ไม่เป็นไรนะพลอย ผมจะพาคุณผ่านความเจ็บปวดนี้ไปให้ได้” เวหากล่าวออกมาด้วยนำเสียงพร่า เพราะหากจะให้เขาหยุดตอนนี้ ชายหนุ่มทำไม่ได้อย่างแน่นอน
พลอยนภัสพยักหน้าอย่างยอมจำนน เธอปล่อยให้เขานำทางเธอไปอย่างที่ใจปรารถนา ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ขยับสะโพกสอบเข้าไปเรื่อยๆ เพียงไม่นานความใหญ่โตนั้นก็เข้าไปได้สุดลำ ความเจ็บปวดกำลังทำให้น้ำตาของหญิงสาวไหลปริ่มจะขาดใจ ชายหนุ่มแช่ความใหญ่โตไว้สักพัก เพื่อให้หญิงสาวปรับสภาพเพื่อรองรับกับความใหญ่โต
เมื่อคิดว่าหญิงสาวเริ่มปรับตัวได้ ชายหนุ่มก็เริ่มขยับสะโพกสอบเข้าออกช้าๆ ความเจ็บปวดในตอนแรกนั้นหายไป ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นความวาบหวามเข้ามาแทนที่ เลือดสีสดไหลปนออกมากับน้ำเหนียวใส ซึ่งช่วยให้ชายหนุ่มฝ่าความคับแน่นได้เป็นอย่างดี
เมื่อร่างกายของหญิงสาวเลิกเกร็งแล้ว ชายหนุ่มจึงเริ่มควงสะโพกเข้าใส่ ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างบางของหญิงสาว สะโพกสอบทำงานได้เป็นอย่างดี หญิงสาวส่งเสียงครวญครางด้วยความเสียวซ่านที่เธอไม่สามารถเก็บกักมันเอาไว้ได้
ในที่สุดชายหนุ่มก็นำพาหญิงสาวไปถึงฝั่งฝันจนได้ สายธารรักสีขาวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปในช่องทางรักสีสด หญิงสาวรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาทันที เมื่อเสร็จสมอารมณ์หมาย ชายหนุ่มจัดการถอดถอนความใหญ่โตออกจากกายสาว เขาได้แต่เหยียดยิ้มด้วยความพึงพอใจ ในที่สุดเขาก็สามารถทำให้เธอตกเป็นของเขาได้
แต่แค่รอบเดียวคงไม่พอสำหรับเขา เขาต้องตักตวงความสุขจากร่างงามนี้ให้เพียงพอ ก่อนที่เขาจะปล่อยเธอไป เพราะความปรารถนาที่จะเอาคืนเธอสำเร็จแล้ว
การกระทำของชายหนุ่ม มันดูสมจริงเสียจนหญิงสาวไม่ได้รู้สึกระแคะระคายแต่อย่างใด เพราะเธอนั้นรักเขาเต็มหัวใจ
หลังจากที่เขาปล่อยให้เธอพักชั่วครู่ ชายหนุ่มก็เริ่มบทรักบทใหม่ โดยที่หญิงสาวยินยอมพร้อมใจไปกับเขา เพราะเธอรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่ชายหนุ่มมอบให้ โดยไม่รู้เลยว่าเขาเข้ามาทั้งหมดเพราะมีแผนการที่จะทำร้ายจิตใจของเธอ หญิงสาวยังคงหลงระเริงอยู่กับความสุขจอมปลอมที่ชายหนุ่มมอบให้
เพลงรักที่เต็มไปด้วยความร้อนแรง โหมกระหน่ำอยู่จนเกือบรุ่งสาง ก่อนที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้หญิงสาวหลับไป ในขณะที่เขายิ้มเหยียดมองไปที่ร่างของเธอด้วยความเจ้าเล่ห์
“พรุ่งนี้คุณต้องเจ็บปวดที่สุดพลอย” เวหารำพึงออกมาอย่างอารมณ์ดี โดยที่หญิงสาวนั้นหลับสนิทไปแล้ว