“เป็นไงบ้างครับลูกสาว” เวหาเอ่ยถามเมื่อสองแม่ลูกกลับมาที่รถเรียบร้อยแล้ว
“สงสารคุณตาค่ะ” เอวารินไม่วายหันกลับไปมองที่ขอทานผู้นั้น
“หนูทำดีที่สุดแล้วค่ะ เราช่วยในสิ่งที่เราสามารถช่วยได้ นั่นก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วครับ” เวหาลูบศรีษะเล็กด้วยความภูมิใจ ที่เด็กอายุเท่านี้จะสามารถคิดซับซ้อนได้ขนาดนี้
“ค่ะ คุณพ่อ” เด็กหญิงเอวารินพยักหน้ารับ
พลอยนภัสและเวหาต่างมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม เพราะเด็กหญิงเอวารินคือความภูมิใจของทั้งคู่ สิ่งที่เธอทำในวันนี้มันสะท้อนให้เห็นว่าบุตรสาวตัวน้อยของทั้งคู่ ต้องเติบโตมาเป็นคนดีของสังคมแน่นอน
ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกเดินทางต่อไป จนกระทั่งถึงสวนสนุกย่านชานเมือง ที่นี่เด็กหญิงเอวารินรู้สึกสนุกสนานเป็นอย่างมาก เธอเล่นม้าหมุน และเครื่องเล่นอีกหลายหลายชนิดที่เด็ดอายุเท่าเธอสามารถเล่นเครื่องเล่นนั้นได้ จนกระทั่งสามคนพ่อแม่ลูกมาหยุดอยู่ที่หน้าเมืองหิมะ
“เอวาอยากเข้าไปข้างใ
