ร้อยเล่ห์ลวงรักร้าย

แรกพบ...2

“คุณนี่มันทุเรศจริงๆ คิดได้ไง แล้วการที่มาพูดกับผู้หญิงแบบนี้คุณคิดว่ามันดีแล้วเหรอ” พลอยนภัสอยากจะตบเข้าไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มเพื่อเรียกสติของเขา แต่เธอกลัวว่าเขาจะโกรธเสียจนทำอะไรไม่คิด แล้วมันจะทำให้เธอต้องเดือดร้อนเอง

“ผมเป็นคนชอบพูดตรงๆ อะไรที่ผมอยากได้ผมก็พูด ถ้าไม่ติดอะไรเราก็ไปต่อด้วยกัน ผมมีความสุข คุณก็มีความสุข วินวินกันทั้งคู่ไม่มีข้อผูกมัดอะไร” เวหายังคงกล่าวอย่างเอาแต่ใจ ยิ่งเธอทำท่าไม่สนใจ ไม่อยากเล่นด้วยเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะเธอ

“ไอ้บ้า จะไปไหนก็ไป ฉันไม่น่าเสียเวลามายืนคุยกับคนโรคจิตแบบคุณเลย” พลอยนภัสรีบผลักอกของชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะหันหลังวิ่งกลับไปที่ห้องคาราโอเกะของเธอ

ตอนนี้ความรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำมันหายไปทันที ใบหน้าสวยอยู่ในอาการตื่นตระหนก เธอรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่ดูดี การแต่งตัวก็ดี แต่กลายเป็นคนที่หยาบคายที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมาเลยด้วยซ้ำ

“อ้าว...หัวใจของพี่ดมคนนี้กลับมาแล้ว” อุดมยังไม่วายที่จะแซวหญิงสาว

“ไว้ก่อนพี่ดม ตอนนี้ออกไปจัดการผู้ชายคนที่มันมาแทะเล็มพลอยก่อน” พลอยนภัสรีบบอกอุดมทันที เธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะให้เขามาแทะโลมเช่นนี้

“เกิดอะไรขึ้นน้องพลอย” อุดมรีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ทุกคนที่อยู่ในห้องก็เงียบเสียงทันที เพราะต้องการที่จะฟังว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับหญิงสาว

“ก็เมื่อกี้ระหว่างทางที่พลอยเดินไปเข้าห้องน้ำ พลอยไปเจอไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มาขอให้พลอยไปนอนด้วย พลอยไม่กล้าสู้ พลอยกลัวว่ามันจะทำอะไรพลอย พลอยเลยรีบวิ่งกลับมาที่ห้อง” พลอยนภัสเล่าไปด้วยอาการใจสั่น เธอพยายามที่จะทำตัวเข้มแข็ง แต่เธอก็อดที่จะหวาดกลัวไม่ได้เลยจริงๆ

“ไป..ออกไปกันเดี๋ยวนี้ พี่จะกระทืบมันแล้วจับส่งตำรวจเอง” อุดมรีบลุกขึ้นทันที ถึงแม้ว่าพลอยนภัสจะไม่รับรักเขา แต่เธอก็อยู่ในตำแหน่งรุ่นน้องที่ทำงานที่พี่ใหญ่อย่างเขาต้องคอยปกป้องดูแล

ทุกคนที่อยู่ในห้องตัดสินใจออกไปตามหาผู้ชายคนที่พลอยนภัสกล่าวถึง ร่างสูงที่ยืนอยู่ในมุมมืดได้แต่มองไปที่คนกลุ่มนั้นด้วยแววตาที่ว่างเปล่า แต่ภายในใจของเขากำลังต้องการเอาชนะสาวน้อยที่กล้าปฏิเสธผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเช่นเขา การได้ขึ้นเตียงกับเขามันถือว่าเป็นโชคดีของเธอด้วยซ้ำ แต่นี่เธอกลับปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ดูซิว่าเธอจะทนกับลูกตื้อชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างเขาได้นานแค่ไหน

“ไม่เห็นมีใครเลย สงสัยมันคงกลับไปแล้ว” อุดมกล่าวหลังจากที่พยายามสอดส่ายสายตาหาบุคคลที่พลอยนภัสกล่าว

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ดม พลอยแค่ซวยเท่านั้น เรากลับไปสนุกกันต่อเถอะนะคะทุกคน” พลอยนภัสรู้สึกไม่ดี แต่เธอก็ไม่อยากให้ทุกคนหมดสนุกเพราะเธอ

“ไม่ต้องเสียใจไปหรอกจ้าพลอย ทุกคนเขาเป็นห่วงพลอยทั้งนั้น ทีนี้จะออกไปไหนก็เรียกพี่ไปด้วย เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนพลอยเอง” นิรมลกล่าวกับพลอยนภัส ก่อนที่ทุกคนจะเดินเข้ามาที่ห้องคาราโอเกะอีกครั้ง แต่สีหน้าของพลอยนภัสตอนนี้ไม่สู้ดีเท่าไหร่ เพราะเธอยังจดจำแววตาของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี หน้าตาก็ดี แต่ไม่น่าทำตัวแบบนี้ นี่เขาคงเคยชินกับการที่จะเกี่ยวผู้หญิงจากสถานที่แบบนี้ไปค้างคืนเป็นว่าเล่นสิท่า แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว เธอไม่มีรสนิยมที่จะทำอย่างนั้นอย่างแน่นอน