“คุณพ่อขา การ์ตูนอยากทำงาน” เสียงหวานดังขึ้นมาแต่ไกล เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านก็รีบทำเสียงออดอ้อนโรมันผู้เป็นพ่อทันที
“หนูจะรีบทำไปทำไมลูก อยู่สบายๆ เที่ยวเล่นไปก่อนไม่ดีเหรอ” เสียงทุ้มใจดีคุยกับลูกสาว
“เที่ยวมา 2 ปี แล้วค่ะคุณพ่อ ของานให้หนูทำนะอยู่แต่คอนโดเที่ยวไปวัน ๆ หนูจะบ้าตายแล้วค่ะ”
“ถ้าไปทำแล้วมาบ่นว่าเหนื่อย แม่นี่แหละจะตีแกเองรีบร้อนอยากทำนัก” เฟื่องฟ้าที่ได้ยินลูกสาวตัวดีบ่นจึงเข้ามาเอ็ด เพราะรู้นิสัยสามีไม่กล้าดุลูกสาวตัวแสบคนนี้
“คุณแม่หนูโตแล้วนะ จะมาโวยวายเหมือนเด็กประถมก็ไม่ได้ไหมคะ” เธอทำหน้างอนและกอดอกตัวเองแน่น จนโรมันอดขำกับอาการของลูกสาวไม่ได้
“โอเคลูก ถ้าหนูอยากทำจริง ๆ ไปฝึกเป็นผู้ช่วยพ่อไปก่อนละกันนะ”
“จริงเหรอคะ คุณพ่อน่ารักจริง ๆ เลย ฟ่อด” เธอยิ้มแก้มแทบปริและหอมเอาใจผู้เป็นพ่อ จนเฟื่องฟ้าต้องอมยิ้มให้กับภาพตรงหน้าที่เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนลูกสาวของเธอก็ยังชอบ
