บทที่ 1 เพื่อนสนิท

645 คำ

มหาลัย “หวัดดีจ้า เธอเป็นเด็กใหม่เหรอพึ่งเคยเห็นหน้าครั้งแรก” การ์ตูนถามหญิงสาวด้านข้างที่ดูสวยละมุนสะดุดตา “อ่าใช่ เราพึ่งเข้ามาเรียนวันนี้วันแรก” “เราการ์ตูนนะยินดีได้รู้จัก” เธอแนะนำตัวและยิ้มละมุนให้ เพราะรู้ว่าเป็นเด็กของเฮียพี่ชายเธอที่ฝากฝังมาให้เธอดูแล “อืมเราพิมดาว เรียกพิมก็ได้ ยินดีได้รู้จักเช่นกันจ้า” เธอยิ้มให้เพื่อนใหม่อย่างเป็นมิตรไม่ใช่เพราะว่าเป็นเด็กของพี่ชายเธอ แต่เธอถูกชะตากับเพื่อนใหม่คนนี้ต่างหาก พักเที่ยง “เฮ้ย! การ์ตูนใครวะ ไม่แนะนำให้รู้จักเลยนะ” เรย์เดินเข้ามาและใช้แขนพาดคอของการ์ตูนและขยิบตาถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "แล้วแกอยู่ในห้องให้แนะนำไหมล่ะ นี่ขนาดเปิดเรียนวันแรกแกยังโดดคาบแรกเลยเรย์” การ์ตูนบ่นใส่เพื่อนชายคนสนิทเสียงเขียวและดึงแขนอันหนักของชายหนุ่มออกจากคอของเธอ “บ่นอย่างกะแม่ หวัดดีเราเรย์นะ” เขายิ้มทักทายให้จนตาหยีตามฉบับของหนุ่มเพลย์บอยของมหาลัย “เราพิม” “หึ หึ เก็บอาการหน่อยเพื่อน อายเขา” เพราะเธอเห็นเรย์ยิ้มปากไม่หุบเธอจึงแกล้งแหย่ให้เขาได้รับรู้ “การ์ตูนมึงหุบปาก” เรย์แกล้งดุใส่การ์ตูนที่ไม่ได้จริงจังมากนัก “ฮ่า ฮ่า” การ์ตูนหัวเราะดังลั่น ที่เห็นเพื่อนทำหน้ายักษ์ใส่เธอ “การ์ตูนอายเขา มึงหัวเราะก็ช่วยปิดปากมั้งเถอะ” เขาพูดพร้อมเอาขนมยัดเข้าปากหญิงสาวเพื่อให้เธอหุบปากที่อ้าออกกว้างจากการหัวเราะ “เธอสองคนตลกดีจัง” การ์ตูนยิ้มให้พิมดาวที่เห็นรอยยิ้มพิมใจมอบให้กับเธอ เลิกเรียน “พิมดาวเลิกเรียนแล้วจะกลับบ้านเลยไหม” การ์ตูนรีบฟังการสนทนาที่ได้ยินเพื่อนคนสนิทเข้ามาคุยกับพิมดาว “อืม...เราจะกลับบ้านเลย” “ให้เราไปส่งไหม” เขาถามพร้อมทำหน้าออดอ้อนน่ารักใส่พิมดาว “ไม่เป็นไร เราขับรถมา” “มึงไปส่งกูนี่ วันนี่กูไม่มีใครมารับ” การ์ตูนจึงรีบเข้ามากั้นกลางและส่งสายตาพิฆาตให้เรย์ทันที เพราะรู้นิสัยเขาดีว่าเป็นคนยังไง “ตอนนี่ไม่ว่างแล้ว” เสียงเข้มปฏิเสธกลับมาอย่างไม่คิด “หึ ๆ ไอ้เรย์ กูรู้นะว่าแกคิดอะไรกับพิมดาว” เธอกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน “ทำไม กูคิดไม่ได้เหรอ” “ปล่อยพิมดาวไปเจอคนที่ดีเถอะมึง คนเจ้าชู้เจ้าเล่ห์อย่างมึงอย่ามาทำให้สาวๆ ร้องไห้เลย” เธอพูดและแลบลิ้นให้เรย์ก่อนจะวิ่งตามพิมดาวออกไป “ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะการ์ตูน เรย์” พิมดาวกล่าวลาและยิ้มให้เพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันวันแรกแต่ก็สนิทกันเสียแล้ว “อืม เจอกันพรุ่งนี้” เธอกล่าวรับและโบกมือบ๊ายบายให้ “พรุ่งนี้ให้เรย์ไปรับได้นะ” “มึงไม่ต้องเลยไอ้เรย์ มารับกูนี่” การ์ตูนรีบขัดเมื่อเห็นเพื่อนตัวดีกำลังหว่านเสน่ห์ให้กับพิมดาวอีกรอบ “มึงนี่ขัดกูตลอดเลย” เรย์หันมาเอ็ดเพื่อนสาวที่ชอบเข้ามาขัดเวลาที่เขาคุยกับพิมดาว “งั้นพิมไปก่อนนะ” “การ์ตูนยิ้มให้และโบกมือลาพิมดาวอีกครั้งที่เธอเปิดประตูรถและขับออกไป “พิมดาวสวยเนอะ” การ์ตูนเอ่ยชมเมื่อเห็นพิมดาวขับรถออกไปจนลับตา “เออสวย ไม่เหมือนใครบางคน” “มึงว่าใคร” เธอถามและหันมาแยกเขี้ยวใส่เรย์ “ใครร้อนตัวก็รับไป” เรย์พูดและหัวเราะก่อนจะรีบวิ่งหนีสุดชีวิต “มึงตายแน่ไอ้เรย์” การ์ตูนชี้หน้าด่าและรีบวิ่งไล่ตามเพราะอยากเอาเลือดหัวเพื่อนออกที่กล้าต่อปากต่อคำกับเธอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more