"กูจะคอยดู ว่าไอ้ที่พูดมา มึงจะทำได้สักกี่น้ำ"
"ทะลึ่งว่ะ กี่นงกี่น้ำอะไรกันวะ" ผมหยอกเย้าไม่จริงจัง แล้วค่อยๆลากฝ่ามือไปตามร่างกายของมันอย่างใจเย็น
"มึงนั่นแหละทะลึ่ง กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้นไหมวะ" มันพยายามจะเมินหน้าหนี แต่หน้าแดงแบบนี้นี่มัน ทำใจผมสั่นเลย
"มึงเขินเป็นด้วยเหรอวะ" ผมกวาดสายตาไปทั่วทั้งใบหน้า เวลามันเขินนี่แม่ง แจ่มดีว่ะ
"พอ จะนอนไหม ไม่นอนก็กลับ!" มันพยายามจะหันหน้าหนี แต่ผมนี่สิ อมยิ้มให้กับท่าทีของมันอย่างไม่รู้ตัว
ผมว่าผมรู้จักจีน่าดีที่สุดนะ มันคนจริง จริงใจ คำไหนคำนั้น แม้มันจะชอบด่าผมมากๆ แต่ผมเชื่อ ว่าไม่มีใครดีกับผมเท่ากับมัน
ที่ผ่านมาผมก็แคร์ความรู้สึกของมันนะ แม้จะเป็นเพื่อนที่สนิทกัน แต่ผมก็แคร์ความรู้สึกของมันมาก ผมรู้มาโดยตลอด ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับผู้หญิงคนนี้ มันดีมากๆ บ่อยครั้ง ที่ผมไม่อยากฟัง แต่จำเป็นต้องฟังมัน แล้วการที่เราสองคนได้กระโดดข้ามขั
