ดิเรโกนายมันหื่น
549 คำ
“นี่เธอ...จะทำอะไรน่ะ?”
“เราจะให้เธอเอา สนใจไหมล่ะ?”
เด็กสาวพูดอย่างไม่อายปาก
“ห๊า...ธะ...ธะ...เธอจะมาให้เราเอา ง่าย ๆ อย่างนี้เนี่ยนะ!?!”
ดิเรโกแทบไม่เชื่อ ว่านักเรียนสาวสวย จะหยิบยื่นโอกาสทองมาให้ถึงเพียงนี้
“ใช่...เธอไม่สนเหรอ? เราอมเก่งน่ะ ขย่มเก่งด้วย”
พูดพลาง ใช้มือสัมผัสกับเป้ากางเกงของเขา
“โอ้วส์...เดี๋ยวสิเธอ ใจเย็น ๆ!”
ใบหน้าหล่อเหลา ดูนิ่งเฉย แต่อารมณ์ภายในกลับกำลังพลุ่งพล่าน จนความเป็นชายกลางกายขยายใหญ่ สู้มือเล็กของปรินนาแล้ว
“ว๊าย...อะไรนี่ย!?!”
สาวสวยมอหก ถึงกับสะดุ้งที่มือ เธอไม่คิดเลยว่าลำเสน่หาของเขา จะใหญ่โตอลังการเกินมุนษย์ได้ถึงเพียงนี้
“เป็นอะไรไปเหรอปรินนา เมื่อกี้ ยังดูว้อนอยู่เลย ทำไมตอนนี้ ทำหน้าซีดเลยล่ะ”
ชายหนุ่มเก็บกลั้นความรู้สึก ต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาหันมา แล้วใช้มือหยาบใหญ่ บีบคลึงสรีระเต่งตึงบนเนินอกของเธอ
“อ้าส์...คะ...คะ...คือของนายน่ะ! โคตรใหญ่เลย ใหญ่มาก ๆ”
พูดพลาง ลูบไล้อาวุธคู่กายของเขา ตั้งแต่ส่วนหัวลงไปถึงพวงสวรรค์สองใบ แม้จะเกรงกลัวกับพลังอำนาจ ที่แอบซ่อนอยู่กลางหว่างขาของเขา
แต่ความร่านในกาย ก็ทำให้ปรินนา รุกเร้าอารมณ์ของเขา อย่างท้าทาย
“ใหญ่ ๆ แบบนี้น่ะ เราอยากเจอ มานานแล้วรู้ไหม?”
“เหรอ...จริงดิ...งั้นก็ดูให้เต็มตา ไปเลยนะ ว่ามันจะใหญ่ เท่าที่เธอต้องการหรือเปล่า”
ดิเรโกถอดกางเกงนักเรียนลง จนความยิ่งใหญ่เผยให้เธอเห็นเต็มสองตา ทำเอาหญิงสาวหัวใจสั่นไหว ขาแข้งอ่อนระทวย
“อึ๊...โห...อันเบ้อเริ่มเทิ่มเลย”
เธอจ้องมองหัวเต่าเบ่งบาน ที่ผ่านการขลิปมาแล้ว ก่อนจะไล่เลียงลงตามลำเอ็นแกร่ง แล้วเพ่งมองถุงทองสองถุงใหญ่ด้านล่าง
“อ๊อย...ดิเรโก...คะ...คะ...คือเราขอเปลี่ยนใจไม่ให้เธอเอาแล้วได้ไหม?”
“ไม่ทันแล้ว! เธอเจตนาจะยั่วเราเองนะคิดจะเปลี่ยนใจตอนนี้น่ะ สายเกินไปแล้วคนสวย”
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับ จับกระบองรักกลางกายจ่อไปยังริมฝีปากบางของเธอ
“อ่าส์...น่ากลัวจัง”
ปรินนาพูดเสียงกระเส่า ก่อนที่หัวหยักแดงระเรื่อจะถูกยัดเข้าไปในอุ้งปากของเธอ จนเต็มกระพุ้งแก้ม
“อื้อ...อ่ะ...”
ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนเป็นบูดเบี้ยว น้ำตาของเธอไหลออกมา เพราะความแข็งแกร่งของเขา ดันเข้าไปจนลึกถึงคอหอย
“ไหนเมื่อกี้บอกว่า อมเก่งไม่ใช่เหรอ เอาซิ...อมเข้าไปเลย”
เขายืนจังก้า ให้หญิงสาวเชยชมท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์ ตามอำเภอใจ
“อื้อหือ...โคตรยาวเลยดิเรโก เธอเคยวัดน้องชายบ้างไหม เราอยากรู้จัง ว่ามันกี่นิ้วน่ะ”
ปรินนาใช้สองมือกำต่อกันรอบ ๆ เดือยมรณะของเขา แต่ส่วนหัวบานแดง ก็ยังโผล่พ้นออกมา
“เมื่อสามปีที่แล้ว เราเคยวัดได้สิบนิ้วน่ะ แต่ตอนนี้ก็คงจะสิบเอ็ดนิ้ว แล้วมั้ง”
“โหย...แบบนี้ ฉันต้องตายแน่ ๆ หัวก็บานลำก็ใหญ่ยาว!”
- ผู้เขียน
