“ไม่รู้ซิ...ครูเองก็ไม่เคยเห็นไอ้นั่น ของแฟนเก่าเธอนี่...อัยญดา”
“หนูเองก็จำไม่ค่อยได้หรอกนะคะ ว่าส่วนเว้าส่วนโค้งของเขามันเป็นแบบไหนบ้าง วาดจากความทรงจำอันเลือนลางน่ะค่ะ วาดยากจะตายไป”
“พูดแบบนี้...แสดงว่าต้องการนายแบบหรือไง?”
“แหม...ถ้ามีนายแบบก็ดีน่ะซิคะ จะได้วาดง่าย ๆ หน่อย”
“น้อย ๆ หน่อย ไม่เบาเลยนะเรา”
พูดจบครูศิลปะก็หยิบผลงานประเภทที่สองของเธอขึ้นมาพิจารณา
“โห...นี่มันอะไรเนี่ย...ทำไมหัวกับตัวมันไม่สมส่วนกันเลย นี่เธอชอบแบบนี้จริง ๆ น่ะเหรอ?”
“ก็หนูไม่รู้นี่คะ คิดแบบไหนก็วาด ๆ ไปแบบนั้น”
“รายละเอียดน่ะ ก็พอใช้ได้ แต่มันต้องมีแรงดึงดูดด้วย ผู้ที่เสพผลงานของเรา เขาจะได้ฟินตามไปด้วยไง”
“หนูคงไม่มีความสามารถในการวาดอะไรแบบนี้มั้งคะ วาดด้วยจินตนาการอะไรเนี่ย มันยากจะตาย”
นักเรียนสาวพูดไปตามที่ใจของตนคิด
“ก็ได้ ๆ ในเมื่อวาดออกมาจากจินตนาการมันยากนัก งั้น...ก็วาดจากแบบจริง ๆ ไปเ
