สนามแข่ง
ถึงจะห้ามแต่เพราะฉันไม่ยอมลงจากรถสุดท้ายพี่เสือก็พามาด้วย เขาดูหัวเสียไม่พอใจเอามากๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะเรื่องที่เราคุยกันก่อนหน้านี้
“อ้าวใจ๋” พี่โซ่ทักขึ้นหลังจากฉันลงจากรถ ส่วนพี่ปืนก็ขมวดคิ้วมองพี่เสือ รู้ว่าสนามนี้มันอันตรายพวกพี่ๆ ก็เลยไม่ค่อยอยากให้มา
“ไปนั่งรอกับไอ้โซ่” เสียงทุ้มออกคำสั่งพลางใช้นิ้วไปยังเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่
“สัญญานะคะว่าจะไม่เจ็บตัว”
“เป็นห่วงขนาดนี้ทำไมไม่มาเป็นแฟนเลยล่ะ” สะอึกกับคำถามนั้นจากปากพี่เสือเหมือนกันนะเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆ แบบนี้
“เป็นห่วงในฐานะน้องสาวค่ะ” รีบขัดก่อน ไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดไปไกล ไม่อยากให้ความหวังอะไร ที่มานี่ก็เพราะห่วงในฐานะน้องสาวจริงๆ
“ถ้าแข่งชนะพี่ขออะไรสักอย่างได้ไหม”
“ไม่ค่ะ ยังไงพี่เสือก็ชนะอยู่แล้ว”
“เอาเป็นว่าตกลง”
“พี่เสือใจ๋บอกว่าไม่ไง!!” ฉันตวาดบอกเสียงดังแต่คนตรงหน้ากลับทำเมินใส่ “โซ่พาใจ๋ไป”
