ไม่อาจละสายตาได้เพราะว่าเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กตรงหน้า ราวกับมีมนต์สะกดชวนให้หลงไหล ยิ่งตอนที่ใจ๋ก้าวขาขึ้นมาคร่อมบนตักอีกครั้ง สติของผมมันแทบจะล่องลอย
ใบหน้าสวยโน้มลงมากดความอวบอิ่มลงบนริมฝีปากของผม ครั้งนี้ใจ๋เป็นคนเริ่ม เธอดูดเม้มเบาๆ แล้วค่อยๆ สอดลิ้นเข้ามา
มีหรอคนอย่างผมจะยอมอยู่เฉยๆ
ผ่านไปคู่ใหญ่ก็เป็นผมที่ยอมถอดถอนริมฝีปากออกเพราะกลัวปากของคนบนตักจะช้ำไปซะก่อน
“ขอทำรอยไว้ได้ไหม”
“อยากแสดงความเป็นเจ้าของหรอครับ” ผมยกยิ้มเมื่อเห็นสายตาคู่ตรงหน้าเป็นประกายขณะเอ่ยถาม “แล้วใจ๋ทำได้รึเปล่า”
“ได้สิ พี่เป็นของใจ๋อยู่แล้ว”
เมื่อได้รับอนุญาตริมฝีปากบางก็ดูดเม้มลงมาตรงซอกคอ รู้สึกดีเป็นบ้าที่ถูกตีตราแบบนี้
ให้ตายสิผมคงใช้แต้มบุญที่สะสมมาทั้งชีวิตหมดในวันนี้แล้วแน่ๆ
“แดงมากเลย” เสียงหวานเอ่นอู้อี้เบาๆ พลางใช้นิ้วจิ้มๆ บนรอยแดงที่เจ้าตัวได้ทำเอาไว้
“พี่ขอทำคืนบ้างได้ไหม
