@วันต่อมา
ฉันมาเรียนด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนเพลียเพราะกว่าพี่เสือจะยอมไปส่งที่บ้านก็ดึกดื่น ไม่ใช่แค่ร่างกายที่แย่จิตใจก็เหมือนกัน
“มีอะไรระบายกับฉันได้นะใจ๋” ยี่หวาถาม ตอนนี้เราอยู่กันสองคน โอดินกับไทเกอร์ไปเข้าห้องน้ำ
“ถึงฉันจะชอบพูดจาไร้สาระแต่ก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะ บางเรื่องถ้าเก็บไว้คนเดียวแล้วมันอึดอัดก็ระบายออกมาเถอะ”
ฉันก้มหน้าลงพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้ตัวเองร้องไห้ เพราะนี่มันที่มหาวิทยาลัยมีคนตั้งมากมาย ถ้าร้องคงอายเขาแน่ๆ
“ฉันอยาก….ถอนหมั้นกับพี่เสือ”
“หือ ไหนบอกว่าชอบมากไงท้อแล้วหรอ”
“มันยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำยี่หวา ไม่ได้ทำอะไรแบบที่อยากทำเลย”
“แล้วทำไมจู่ๆ แกถึงอยากถอนหมั้น”
“ฉันคิดว่า….คงสู้ไม่ไหวหรอก…รับมือกับความใจร้ายของพี่เสือไม่ไหวจริงๆ”
“อื้อวันนั้นที่สนามแข่งฉันเห็นตอนพี่เสือโกรธเขาดูน่ากลัวมาก แต่ตอนนั้นฉันคิดว่าเพราะเขาหวงแกถึงได้หัวเสียขนาดนั้น”
“เขาหงุดห
