หลังจากดูงานเสร็จก็มาพักที่โรงแรม ด้วยความที่แถวนี้มันไม่ใช่เขตตัวเมืองการหาโรงแรมจึงยากหน่อย แถมพอมีว่างก็ดันว่างแค่ห้องเดียว จะไปพักโรงแรมของคุณพ่อก็อยู่ไกลออกไปตั้งห้าสิบกว่ากิโล
“ได้ห้องแล้วลงมา”
“สองห้องใช่ไหมคะ”
“ห้องเดียว”
“ไม่ค่อยมีรถจอดทำไมว่างแค่ห้องเดียวล่ะคะ”
“จะไปรู้ไหม พนักงานบอกมาแค่นี้”
“เตียงคู่หรือเปล่า”
“เตียงเดี่ยว อย่าเรื่องมาก” น้ำเสียงปนรำคาญเอ่ยตอบ ฉันจึงรีบบอก “ขอเตียงคู่”
“อย่าทำเหมือนไม่เคยนอนด้วยกัน”
“………” ก็ไม่เถียงนี่ว่าเคยแต่ตอนนี้ไม่อยากนอนด้วยมันเข้าใจยากรึไง
“ฉันบอกให้ลงจากรถ” พอฉันนั่งนิ่งคนที่ออกคำสั่งก็เริ่มไม่สบอารมณ์แล้ว
“ใจ๋อยากนอนคนเดียวค่ะ”
“จะลงเองหรืออยากให้อุ้ม?”
ฉันเม้มปากแน่นต่อให้อยากดื้อรั้นสักเท่าไรก็คงทำไม่ได้มีหวังคงถูกอุ้มลงจากรถแน่ๆ แต่ตอนที่ขาพลิกแล้วถูกอุ้มก็พอแล้ว
@ภายในห้อง
ข้างในไม่มีอะไรมากไม่ใช่โรงแรมหร
